Σοφοκλής Βενιζέλος

Όνομα πατρός: Ελευθέριος

1892 - 1964

Αξιωματικός ε.α.

Γεννήθηκε το 1892. Το 1936 μετά τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου εντάχθηκε στην Διοικούσα Επιτροπή του Κόμματος Φιλελευθέρων μαζί με τον Θεμιστοκλή Σοφούλη και τον Στυλιανό Γονατά. Ανέλαβε υπουργός Ναυτικών (7/5/1943-14/4/1944) και Αεροπορίας (7/5/1943-20/5/1943) στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Κατοχής του Εμμανουήλ Τσουδερού. Ανέλαβε ο ίδιος την πρωθυπουργία μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Εμμ. Τσουδερού και τα υπουργεία Εξωτερικών, Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας, Δικαιοσύνης και Οικονομικών (14/4/1944-26/4/1944) για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που σχηματίστηκε στη συνέχεια διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (24/5/1944-30/8/1944). Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1946 διατηρώντας την έδρα στην περιφέρεια Σερρών με το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων (ΚΒΦ), στο οποίο ήταν επικεφαλής και συμμετείχε στη συγκρότηση του συνασπισμού της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης (ΕΠΕ). Διετέλεσε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (4/4/1946-18/4/1946) στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (24/1/1947-29/8/1947), υπουργός Εξωτερικών (24/1/1947-27/1/1947), υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου, εντεταλμένος εις τον Συντονισμό των υπουργείων των εχόντων σχέση με την ασφάλεια της Χώρας (27/1/1947-17/2/1947) και υπουργός Ναυτικών (17/2/1949-29/8/1947) στην κυβέρνηση Δημητρίου Μάξιμου. Μετά τη συγχώνευση του ΚΒΦ στο Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ) στις 28/11/1947 διετέλεσε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (20/1/1949-14/4/1949), (14/4/1949-30/6/1949) στις κυβερνήσεις του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Μετά τον θάνατο του Θεμ. Σοφούλη στις 24/6/1949 ανήλθε στην αρχηγία του Κόμματος Φιλελευθέρων. Διετέλεσε Β΄ Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως και υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (30/6/1949-6/1/1950) στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη. Στις εκλογές του 1950 εξελέγη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων με το ΚΦ. Μετά τις εκλογές ανέλαβε την Πρωθυπουργία (23/3/1950-15/4/1950), το υπουργείο Εξωτερικών (23/3/1950-15/4/1950), τα υπουργεία Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας (3/4/1950-14/4/1950) και το υπουργείο Εθνικής Αμύνης (14/4/1950-15/4/1950). Ανέλαβε ξανά την πρωθυπουργία και το υπουργείο Εξωτερικών (21/8/1950-13/9/1950), (13/9/1950-3/11/1950) και (3/11/1950-27/10/1951). Στις εκλογές του 1951 επανεξελέγη βουλευτής διατηρώντας την έδρα της περιφέρειας Αθηνών με το ΚΦ. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και υπουργός Εξωτερικών (27/10/1951-11/10/1952) και υπουργός Εθνικής Αμύνης (10/4/1952-24/7/1952) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Στην εκλογική αναμέτρηση του 1952 εξελέγη βουλευτής Ηρακλείου με το ΚΦ, το οποίο είχε συγκροτήσει εκλογικό συνασπισμό ένωσης κομμάτων ΕΠΕΚ – Φιλελευθέρων. Στις 14/4/1955 ίδρυσε το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (ΦΙΔΕ). Στις εκλογές του 1956 εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΦΙΔΕ, το οποίο συμμετείχε στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης (ΔΕ). Το 1958 εξελέγη βουλευτής Πρώην Δήμου Αθηναίων με το ΚΦ. Στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1961 και 1963 εξελέγη βουλευτής Πρώην Δήμου Αθηναίων και Αθηνών αντίστοιχα με την Ένωση Κέντρου (ΕΚ), στην οποία είχε ενσωματωθεί προηγουμένως το ΚΦ. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και υπουργός Εξωτερικών (8/11/1963-31/12/1963) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Απεβίωσε στις 7/2/1964.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Γρηγόριος Δαφνής, Σοφοκλής Ελευθερίου Βενιζέλος 1894-1964, Αθήνα 1970. Τάσος Σακελλαρόπουλος - Ευάνθης Χατζηβασιλείου (επιμ.), Σοφοκλής Ελευθερίου Βενιζέλος, Αθήνα 2009.