Κωνσταντίνος Καραμανλής

Όνομα πατρός: Γεώργιος

1907 - 1998

Δικηγόρος

Γεννήθηκε το 1907. Δικηγόρος. Εξελέγη πρώτη φορά το 1935 βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ), το οποίο συμμετείχε στον συνασπισμό Συμπραττόντων Κυβερνητικών κομμάτων και επανεξελέγη με το ΛΚ το 1936. Εξελέγη βουλευτής Σερρών με το ΛΚ, το οποίο συμμετείχε στον συνασπισμό της Ηνωμένης Παράταξης Εθνικοφρόνων (ΗΠΕ), το 1946. Διετέλεσε υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Κ. Τσαλδάρη (24/11/1946-24/1/1947) και στην κυβέρνηση Δ. Μάξιμου (27/1/1947-17/2/1947). Στις κυβερνήσεις Θ. Σοφούλη διετέλεσε υπουργός Μεταφορών (7/5/1948-18/11/1948) και υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (18/11/1948-20/1/1949), (14/4/1949-30/6/1949). Διετέλεσε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (30/6/1949-6/1/1950) στην κυβέρνηση Αλ. Διομήδη. Επανεξελέγη βουλευτής Σερρών με το ΛΚ το 1950. Στις 16/11/1950 προσχώρησε στην «Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών». Στις 20/1/1951 προσχώρησε στο «Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα». Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Αμύνης (13/9/1950-3/11/1950) στην κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου. Στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1951 και του 1952 εξελέγη βουλευτής Σερρών με τον Ελληνικό Συναγερμό (ΕΣ). Διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων (19/11/1952-15/12/1954) και υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων (15/12/1954-6/10/1955) στις κυβερνήσεις Αλ. Παπάγου. Διετέλεσε πρωθυπουργός (6/10/1955-29/2/1956) και υπουργός Εθνικής Αμύνης (6/10/1955-11/1/1956) μετά τον θάνατο του Αλ. Παπάγου. Στις εκλογές των ετών 1956, 1958, 1961 και 1963 εξελέγη βουλευτής Σερρών με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ), της οποία ηγούνταν. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της κυβέρνησης που σχημάτισε η ΕΡΕ μετά τις εκλογές του 1956 (29/2/1956-5/3/1958), πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμύνης στην σχηματισθείσα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1958 (17/5/1958-20/9/1961) και πρωθυπουργός της κυβέρνησης της ΕΡΕ που προέκυψε από τις εκλογές του 1961 (4/11/1961-19/6/1963). Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ανέλαβε την πρωθυπουργία και σχημάτισε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (24/7/1974-21/11/1974). Στις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης, το 1974, εξελέγη βουλευτής Αθηνών ως επικεφαλής του νεοϊδρυθέντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ), η οποία αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα στις εκλογές και ανέλαβε την πρωθυπουργία (21/11/1974-28/11/1977). Επανεξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1977 με την ΝΔ και ανέλαβε την πρωθυπουργία (28/11/1977-10/5/1980). Στις 5/5/1980 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας και την επόμενη μέρα, στις 6/5/1980, παραιτήθηκε του βουλευτικού του αξιώματος. Επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1990. Μετά το πέρας της θητείας του, το 1995, αποχώρησε από την πολιτική. Απεβίωσε στις 23/4/1998.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία