Αλέξανδρος Σβώλος

Όνομα πατρός: Ιωάννης

Δικηγόρος

Γεννήθηκε το 1892 στο Κρούσοβο Μοναστηρίου. Σπούδασε νομικά και εξελέγη υφηγητής Πολιτειολογίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το διάστημα από το 1917 έως το 1920 διετέλεσε διευθυντής Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Από το 1920 έως το 1922 διετέλεσε πολιτικός διοικητής Προύσας στην Ύπατη Αρμοστεία Σμύρνης. Το 1929 εξελέγη τακτικός καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά το 1935 αποπέμφθηκε, μετά το αποτυχημένο βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου και επανήλθε αργότερα. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη το 1936, ενώ διετέλεσε και πρόεδρός της. Την περίοδο της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου υπέστη διώξεις και εκτοπίστηκε στον Αδάμαντα Μήλου, στην Ανάφη, στη Νάξο και στη Χαλκίδα. Επανήλθε στο Πανεπιστήμιο το 1940, αλλά εντάχθηκε στην Αντίσταση και ως πρόεδρος της Επιτροπής Μακεδόνων και Θρακών δραστηριοποιήθηκε για τις εις βάρος της Ελλάδας διεκδικήσεις της Βουλγαρίας την περίοδο 1941 - 1943. Το 1944 ο Αλέξανδρος Σβώλος ως επικεφαλής του πολιτικού σχηματισμού της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας, ο οποίος συμμετείχε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, έγινε πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθερώσεως και γραμματέας Εξωτερικών, Παιδείας, Θρησκευμάτων και Λαϊκής Διαφώτισης, ενώ συμμετείχε ως εθνοσύμβουλος Αθήνας στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων. Συμμετείχε στο συνέδριο του Λιβάνου και διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (2.9.1944-18.10.1944) και (23.10.1944-2.12.1944) στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου. Το 1945 ανέλαβε αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος – Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και παρέμεινε στη θέση αυτή έως το 1953. Το 1950 εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης ως επικεφαλής του κόμματος. Το 1951 πολιτεύτηκε στις περιφέρειες Θεσσαλονίκης και Πρώην Δήμου Αθηναίων, αλλά δεν εξελέγη. Το 1952 ήταν υποψήφιος στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης με τον συνασπισμό ένωσης κομμάτων ΕΠΕΚ – Φιλελευθέρων, αλλά δεν εξελέγη. Το 1954 ανέλαβε αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού, στο οποίο είχαν συγχωνευτεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα – Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Γεώργιο Καρτάλη, με το οποίο επανεξελέγη το 1956 βουλευτής Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης, αλλά απεβίωσε λίγες μέρες μετά την εκλογή του, στις 23 Φεβρουαρίου 1956.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία