Ιωάννης Τούμπας

Όνομα πατρός: Νικόλαος

Αντιναύαρχος ε.α.

Ο Ιωάννης Τούμπας γεννήθηκε στη Μύκονο το 1901. Εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων από την οποία εξήλθε Σημαιοφόρος το 1921. Συμμετείχε στο βενιζελικό κίνημα του 1935 μετά το οποίο αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στην εν ενεργώ υπηρεσία τον Σεπτέμβριο του 1940. Στην Κατοχή συνεργάστηκε με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και έλαβε μέρος στην ανατίναξη του φρουρίου - κανονιοστασίου Καραμπουρνού στη Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου 1941 μαζί με τον Αλέξανδρο Ζάννα. Στη συνέχεια μετέβη στη Μέση Ανατολή και ανέλαβε πλωτάρχης κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Αδρίας» του Βασιλικού Ναυτικού, με το οποίο συμμετείχε μαζί με βρετανικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις αντιαεροπορικής προστασίας. Συμμετείχε στην Επιτροπή των Πλοιάρχων του Βασιλικού Ναυτικού, η οποία καταδίκασε το κίνημα του Ναυτικού τον Απρίλιο του 1944, ενώ ο Ιωάννης Τούμπας ηγήθηκε της ομάδας που το κατέστειλε στις 23 Απριλίου 1944. Πολιτεύθηκε πρώτη φορά και εξελέγη βουλευτής Αθηνών με τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση το 1956, η οποία συγχωνεύθηκε το 1957 με το Κόμμα Φιλελευθέρων, με το οποίο εξελέγη στις εκλογές του 1958. Στις 23 Απριλίου 1959 ανεξαρτητοποιήθηκε, στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στη Νέα Πολιτική Μερίδα και στις 13 Φεβρουαρίου 1961 στο Δημοκρατικό Κέντρο Αγροτική Φιλελεύθερη Ένωση. Επανεξελέγη βουλευτής Αθηνών με την Ένωση Κέντρου το 1961 και το 1963 και διετέλεσε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (8.11.1963-31.12.1963) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις εκλογές του 1964 και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (19.2.1964-6.1.1965) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Δημοσίας Τάξεως (15.7.1965-20.8.1965) και υπουργός Εσωτερικών (16.7.1965-20.8.1965) στην κυβέρνηση του Γεώγιου Αθανασιάδη – Νόβα, ενώ ανέλαβε και καθήκοντα υπουργού Δημοσίων Έργων (20.8.1965-17.9.1965) στην κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου. Στις 13 Νοεμβρίου 1965 ανεξαρτητοποιήθηκε και στις 21 Δεκεμβρίου 1965 προσχώρησε στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο. Προηγουμένως είχε αναλάβει υπουργός Δημοσίων Έργων (17.9.1965-21.9.1965) και υπουργός Βιομηχανίας (22.9.1965-11.5.1966) στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών (11.5.1966-22.12.1966). Επανεξελέγη βουλευτής Επικρατείας στις 4 Ιουλίου 1975 με τη Νέα Δημοκρατία, αντικαθιστώντας τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, που ανέλαβε καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το 1979 εξελέγη ακαδημαϊκός και το 1991 ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Πέτρος Στ. Μακρής – Στάϊκος, “Ο Άγγλος Πρόξενος”. Ο υποπλοίαρχος Noël C. Rees και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες Ελλάδα – Μέση Ανατολή 1939 – 1944, Αθήνα 2011.

Αντώνης Μακρυδημήτρης (επιμ.), Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, Αθήνα 2000.