Ηλίας Τσιριμώκος

Όνομα πατρός: Ιωάννης

Δικηγόρος

Γεννήθηκε το 1907 στη Λαμία και ήταν υιός του βουλευτή του Κόμματος Φιλελεύθερων, Ιωάννη Τσιριμώκου. Έκανε νομικές σπουδές και άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα. Πολιτεύθηκε πρώτη φορά και εξελέγη το 1936 βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Στην Κατοχή συμμετείχε στη συγκρότηση του πολιτικού σχήματος της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας, στην οποία εξελέγη γενικός γραμματέας και έλαβε μέρος στην ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Τον Αύγουστο του 1943 μετέβη στο Κάιρο ως εκπρόσωπος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού, οι οποίες κατέληξαν όμως άκαρπες. Στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης ανέλαβε γραμματέας Δικαιοσύνης και στη συνέχεια διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας (2.9.1944-18.11.1944) και (23.11.1944-2.12.1944) στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου. Κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 αποστασιοποιήθηκε από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, αλλά έλαβε μέρος στην αντιπροσωπεία του που υπέγραψε τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Τον Απρίλιο του 1945 η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας αποχώρησε από τον πολιτικό συνασπισμό του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΚΕ) συγκρότησαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα - Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, στο οποίο ο Ηλίας Τσιριμώκος διετέλεσε γενικός γραμματέας την περίοδο από το 1945 έως το 1953. Εξελέγη το 1950 βουλευτής Αθηνών με το Σοσιαλιστικό Κόμμα - Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας. Πολιτεύθηκε ξανά το 1951 και το 1952, αλλά δεν εξελέγη. Το 1954 διαφώνησε με τον Αλέξανδρο Σβώλο και δεν συμμετείχε στην ίδρυση του Δημοκρατικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού και το 1955 εντάχθηκε στη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο, με την οποία πολιτεύθηκε το 1956, αλλά δεν εξελέγη. Επανεξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1958 ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά και στις 8 Σεπτεμβρίου 1958 συγκρότησε εντός του Κοινοβουλίου την πολιτική ομάδα Δημοκρατική Ένωση, της οποίας ανέλαβε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Το 1961 συμμετείχε με τη Δημοκρατική Ένωση στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου, με την οποία εξελέγη βουλευτής Αθηνών στην εκλογική αναμέτρηση του ίδιου έτους και του 1963 και ανέλαβε Πρόεδρος της Βουλής (17.12.1963-18.3.1964). Επανεξελέγη το 1964 και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (6.1.1965-15.7.1965) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 16 Αυγούστου 1965 δήλωσε ανεξάρτητος του Κέντρου και ανέλαβε την πρωθυπουργία για σύντομο χρονικό διάστημα (20.8.1965-17.9.1965) καθώς δεν κατάφερε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και υπουργός Εξωτερικών (17.9.1965-14.4.1966) στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου. Στις 3 Φεβρουαρίου 1967 δήλωσε εκπρόσωπος της επανασυσταθείσας Δημοκρατικής Ένωσης. Απεβίωσε στις 13 Ιουλίου 1968.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία