Εμμανουήλ Τσουδερός

Όνομα πατρός: Ιωάννης

1882 - 1956

Δικηγόρος

Γεννήθηκε το 1882. Δικηγόρος. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 20 Απριλίου μέχρι τις 2 Ιουνίου 1941, όταν η έδρα της κυβέρνησης είχε μεταφερθεί στην Κρήτη και από τις 2 Ιουνίου 1941 μέχρι τις 14 Απριλίου 1944, κατά την εγκατάσταση και παραμονή της εξόριστης κυβέρνησης στο Κάϊρο της Αιγύπτου. Στη διάρκεια αυτών των ετών, παράλληλα με τα πρωθυπουργικά καθήκοντα, είχε αναλάβει υπουργός Εξωτερικών (21/4/1941-26/4/1941), υπουργός Εξωτερικών, Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας (26/5/1941-2/6/1941), υπουργός Εθνικής Αμύνης (2/5/1942-1/6/1942) και υπουργός Οικονομικών (19/6/1943-14/4/1944). Μεταπολεμικά, διετέλεσε υπουργός Συντονισμού και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Θεμιστοκλή Σοφούλη (22/11/1945-4/4/1946). Εξελέγη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων στις εκλογές του 1950, ως επικεφαλής του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος, που μετείχε στο συνασπισμό της ΕΠΕΚ. Στην κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα διορίστηκε υπουργός Συντονισμού (15/4/1950-21/8/1950) και επί πρωθυπουργίας Σοφοκλή Βενιζέλου, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Συντονισμού (3/8/1950-30/9/1951). Στις εκλογές του 1951 πολιτεύθηκε στην περιφέρεια Πειραιώς με το Κόμμα Φιλελευθέρων, αλλά δεν εξελέγη. Επανεξελέγη το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό στην περιφέρεια Αθηνών και διορίστηκε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου (19/11/1952-6/10/1955). Πέθανε στις 10/2/1956.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία