1884-1968
Ο Φίλιππος Μανουηλίδης του Αθανάσιου γεννήθηκε στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης το 1884 και ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Ο Φ. Μανουηλίδης εισήλθε στην πολιτική με την απελευθέρωση της Θράκης το 1920 και εντάχθηκε στο Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ). Πολιτεύθηκε στις εκλογές του ίδιου έτους και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ραιδεστού με το ΚΦ και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Επανεξελέγη βουλευτής Έβρου με το ΚΦ στις εκλογές του 1923 και ανέλαβε υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Δημοσίας Αντιλήψεως (4.7.1925-17.10.1925), στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Πάγκαλου, στην οποία παρέμεινε και μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, στις 29 Σεπτεμβρίου, και την επιβολή δικτατορίας. Στις εκλογές του 1926 δεν πολιτεύθηκε. Ο Φ. Μανουηλίδης εξελέγη ξανά βουλευτής Έβρου με το ΚΦ στις εκλογές του 1928. Το 1932 πολιτεύθηκε ως μεμονωμένος υποψήφιος χωρίς να εκλεγεί. Στη συνέχεια, ο Φ. Μανουηλίδης εξελέγη γερουσιαστής κατά την α΄ ανανέωση της Γερουσίας, στις εκλογές του 1932, με το ΚΦ. Το 1933 διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος της Ενώσεως Βιομηχανιών Ηλεκτρισμού. Μετά την αποτυχία του βενιζελικού στρατιωτικού κινήματος τον Μάρτιο του 1935 και τη διάλυση της Γερουσίας ο Φ. Μανουηλίδης αποχώρησε από το ΚΦ και εντάχθηκε στον αρχικό πυρήνα στελεχών που συγκρότησαν το Δημοκρατικό Κόμμα με τον Γεώργιο Παπανδρέου, με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1936 συμμετέχοντας στον Δημοκρατικό Συνασπισμό χωρίς να εκλεγεί. Στην Κατοχή ο Φ. Μανουηλίδης παρέμεινε στην Αθήνα και διετέλεσε αντιπρόσωπος της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης.
Τις παραμονές της Απελευθέρωσης ο Φ. Μανουηλίδης ορίστηκε πολιτικός εκπρόσωπος του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου μαζί με τον Λουκή Ακρίτα, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και υπουργός Εσωτερικών (23.10.1944-3.1.1945) στην κυβέρνηση της Απελευθέρωσης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές του 1946 εξελέγη βουλευτής Έβρου με το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΔΣΚ) και ανέλαβε υπουργός Πρόνοιας (27.1.1947-17.2.1947) στην επταμελή κυβέρνηση του Δημητρίου Μάξιμου. Επανεξελέγη βουλευτής με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου (προσωρινή εκλογική μετονομασία του ΔΣΚ) το 1950 και ανέλαβε υπουργός Εθνικής Αμύνης (15.4.1950-21.8.1950) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Πολιτεύθηκε ξανά το 1951 χωρίς επιτυχία. Εν όψει των εκλογών του 1952 ο Φ. Μανουηλίδης διαφώνησε με τη συνεργασία του Γ. Παπανδρέου με τον Ελληνικό Συναγερμό και αποχώρησε από το κόμμα. Στις εκλογές του ίδιου έτους πολιτεύθηκε με τον συνασπισμό της ένωσης κομμάτων ΕΠΕΚ – Φιλελευθέρων χωρίς να εκλεγεί. Ο Φίλιππος Μανουηλίδης απεβίωσε στις 27 Οκτωβρίου 1968.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
- οι Στατιστικές των βουλευτικών εκλογών 1926-2015
- οι Στατιστικές των γερουσιαστικών εκλογών 1929-1933
- το Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών, 1822-1935
- το Μητρώο γερουσιαστών και βουλευτών
- η ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/
- και η ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών θεμάτων https://gslegal.gov.gr/?page_id=776
Βλ. επίσης:
- Σταμάτης Γεωργούλης, «Η κοινοβουλευτική παράδοση της Θράκης (1920-2017)», Θρακικά Χρονικά, τ. 14 (2004)
- Χρήστος Ζαλοκώστας, Το Χρονικό της Σκλαβιάς, Αθήνα 1997
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί 1950-1974, Αθήνα 2016
- Πέτρος Στ. Μακρής-Στάικος, «Ο Άγγλος Πρόξενος». Ο υποπλοίαρχος Noël C. Rees και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, Αθήνα 2011
- Θεμιστοκλής Τσάτσος, Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως, Αθήνα 1949
- Θεμιστοκλής Τσάτσος, Ο Δεκέμβριος 1944, Αθήνα 1945
- Έθνος, 28.10.1968
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2023
