1893-1987
Ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας του Θεμιστοκλέους γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1893. Ακολούθησε νομικές σπουδές και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες Ακρόπολις, ως πολεμικός ανταποκριτής κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, Πολιτεία, ως πολεμικός ανταποκριτής κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας και Αθηναϊκή, ενώ υπήρξε και συνεργάτης της εφημερίδας Νέος Κόσμος.
Πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας στις εκλογές του 1926 με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων υπό τον Ιωάννη Μεταξά, με το οποίο πολιτεύτηκε και το 1928 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1932 πολιτεύθηκε και εξελέγη με το Προοδευτικό Κόμμα υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη, με το οποίο πολιτεύθηκε επίσης στις εκλογές του 1933 στην επαρχία Ναυπακτίας χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1935 απείχε, συντασσόμενος με την απόφαση της βενιζελικής παράταξης. Πολιτεύθηκε και πάλι στις εκλογές του 1936 και επανεξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Δημοκρατικό Συνασπισμό ως υποψήφιος του Προοδευτικού Κόμματος και στη συνέχεια αναδείχθηκε αντιπρόεδρος της Βουλής.
Μεταπολεμικά, ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών (7.3.1945-8.4.1945) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα και αργότερα υπουργός Παιδείας (22.11.1945-11.3.1946) στην κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Στις εκλογές του 1946 απείχε, συντασσόμενος με την απόφαση του Προοδευτικού Κόμματος. Πολιτεύθηκε και αναδείχθηκε βουλευτής στις εκλογές του 1950 με το Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ) και ανέλαβε υπουργός Θρησκευμάτων και Παιδείας στη βραχύβια κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου (23.3.1950-15.4.1950) και στη συνέχεια στην κυβέρνηση του Ν. Πλαστήρα (15.4.1950-21.8.1950) και το επόμενο έτος υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ (3.8.1951-27.10.1951) στην κυβέρνηση του Σοφ. Βενιζέλου. Επανεξελέγη στις εκλογές του 1951 με το ΚΦ και ανέλαβε υπουργός Βιομηχανίας (27.10.1951-24.4.1952) στην κυβέρνηση του Ν. Πλαστήρα και στη συνέχεια ανέλαβε το Υπουργείο παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως (24.4.1952-11.10.1952) μετά την παραίτηση του Ανδρέα Ιωσήφ.
Στις εκλογές του 1956 και του 1958 επανεξελέγη με το ΚΦ, από το οποίο αποχώρησε στις 3 Φεβρουαρίου 1960 και συμμετείχε στη συγκρότηση της Νέας Πολιτικής Κίνησης, της οποίας ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Φεβρουαρίου 1961, προσχώρησε στο Δημοκρατικό Κέντρο- Αγροτική Φιλελεύθερη Ένωση. Το καλοκαίρι του 1961, ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας συμμετείχε στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και αποτέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του κόμματος. Στις εκλογές του 1961 και του 1963 αναδείχθηκε βουλευτής με την ΕΚ και ανέλαβε υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως (8.11.1963-31.12.1963) στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου. Στις εκλογές του 1964 επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα και αναδείχθηκε πρόεδρος της Βουλής (19.3.1964-29.7.1965) κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, γεγονός που προκάλεσε ισχυρές αναταράξεις στην Ένωση Κέντρου.
Μετά την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία τον Ιούλιο του 1965, εξαιτίας της ρήξης του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας σχημάτισε κυβέρνηση (15.7.1965-20.8.1965), ενώ παράλληλα με την πρωθυπουργία ανέλαβε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (16.7.1965.-20.7.1965). Στη συνέχεια, ανέλαβε αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (17.9.1965-22.12.1966) στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου. Ανεξαρτητοποιήθηκε από την ΕΚ στις 13 Νοεμβρίου 1965 και προσχώρησε στις 24 Ιανουαρίου 1966 στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο υπό τον Στ. Στεφανόπουλο.
Παράλληλα με την πολιτική ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία (με το ψευδώνυμο Γεώργιος Αθάνας). Το 1955 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1965 εξελέγη πρόεδρος. Ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας απεβίωσε στις 10 Αυγούστου 1987.