1926-1984
Ο Παύλος Βαρδινογιάννης του Ιωάννη γεννήθηκε στην Επισκοπή Ρεθύμνου το 1926 και σπούδασε νομικά και οικονομικά. Εισήλθε στην πολιτική ως ιδιαίτερος γραμματέας του Σοφοκλή Βενιζέλου από το 1947 έως και το 1956.
Ο Π. Βαρδινογιάννης πολιτεύθηκε και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνης με τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση (ΦΔΕ) στις εκλογές του 1956. Μετά τη συγχώνευση της ΦΔΕ με το Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ) το 1957, πολιτεύθηκε με το τελευταίο στις εκλογές του 1958 και επανεξελέγη βουλευτής. Στις 17 Νοεμβρίου 1960 ο Π. Βαρδινογιάννης προσχώρησε στην Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας υπό τον Γεώργιο Γρίβα. Συμμετείχε στις διεργασίες συγκρότησης της Ένωσης Κέντρου το 1961, κόμμα με το οποίο εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνης στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1961, 1963 και 1964. Ανέλαβε καθήκοντα υπουργού άνευ Χαρτοφυλακίου (19.2.1964-29.04.1965) και έπειτα υφυπουργού παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως (29.4.1965-15.7.1965) στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου.
Την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών ο Π. Βαρδινογιάννης διαφοροποιήθηκε από το κόμμα της Ένωσης Κέντρου από το 1969 και εκδηλώθηκε υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για την επίτευξη μιας ομαλής δημοκρατικής μετάβασης. Στη συνέχεια, το 1973, τήρησε διαλλακτική στάση απέναντι στον σχηματισμό κυβέρνησης από τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, στο πλαίσιο της «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ο Π. Βαρδινογιάννης πολιτεύθηκε με συνδυασμό ανεξάρτητων στην περιφέρεια Ρεθύμνης στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1977 εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνης συνεργαζόμενος με το Κόμμα των Νεοφιλελελευθέρων υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στις εκλογές του 1978 συμπεριλήφθηκε στον συνδυασμό Ρεθύμνης της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να εκλεγεί. Πολιτεύθηκε για τελευταία φορά στις εκλογές του 1981 με το επανιδρυθέν ΚΦ χωρίς να εκλεγεί. Ο Π. Βαρδινογιάννης απεβίωσε στην Κρήτη στις 4 Μαΐου 1984.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, «Πολιτικοί και δικτατορία της 21ης Απριλίου: μια απόπειρα απογραφής», Πρακτικά Συνεδρίου Η δικτατορία των συνταγματαρχών και η αποκατάσταση της δημοκρατίας, Αθήνα 2016, σ. 243-266.
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, τ. 6-7, Αθήνα, Ίδρυμα Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής, 1994-1995
- Γρηγόρης Τζιοβάρας – Βασίλης Χιώτης, Ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης 1974-2004, Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 11.12.2023
