1897-1952
Ο Κωνσταντίνος Γαβριηλίδης του Δαμιανού γεννήθηκε στο Καρς του Καυκάσου το 1897. Έφθασε στην Ελλάδα το 1920 ως πρόσφυγας πρόσφυγας και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο χωριό Κούσοβο (σημ. Κοκκινιά) του Κιλκίς, στο οποίο εξελέγη πρόεδρος στις δημοτικές εκλογές του 1925. Ασχολήθηκε με τα προβλήματα των αγροτών και το 1928 εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κιλκίς.
Ο Κ. Γαβριηλίδης εντάχθηκε στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, το 1929 εξελέγη μέλος του Γενικού του Συμβουλίου και στις εκλογές του 1932 πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης. Πολιτεύθηκε με το ίδιο κόμμα στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 χωρίς επιτυχία, ωστόσο εξελέγη στην επαναληπτική εκλογή της Θεσσαλονίκης που διεξήχθη στις 2 Ιουλίου με απόφαση του Εκλογοδικείου, το οποίο έκανε δεκτή την ένσταση της εβραϊκής κοινότητας κατά της ύπαρξης χωριστού «εκλογικού συλλόγου». Μετά την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935 ο Κ. Γαβριηλίδης συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές Λαμίας. Συμμετείχε ενεργά στη συγκρότηση του Παλλαϊκού Μετώπου, με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1936 χωρίς να εκλεγεί. Στις πρώτες δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στο Κιλκίς στις 26 Ιουλίου 1936 ο Κ. Γαβριηλίδης εξελέγη δήμαρχος, ωστόσο στις 25 Αυγούστου εξορίστηκε στην Ανάφη με απόφαση του Γενικού Διοικητή Μακεδονίας και παύθηκε από δήμαρχος. Τον Ιανουάριο του 1937 απέδρασε από την Αθήνα, όπου βρισκόταν για λόγους υγείας. Συνελήφθη εκ νέου τον Μάιο του 1938 και φυλακίστηκε στην Κέρκυρα, από όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1939.
Την περίοδο της Κατοχής συνελήφθη το 1941 και κρατήθηκε στο στρατόπεδο της Λάρισας έως τον Σεπτέμβριο του 1943. Συμμετείχε στην Κεντρική Επιτροπή του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) και ανέλαβε γραμματέας Γεωργίας στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) τον Μάρτιο του 1944, και εξελέγη εθνοσύμβουλος της περιφέρειας Κιλκίς.
Μεταπολεμικά, ο Κ. Γαβριηλίδης διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ την περίοδο 1945-1947 ως εκπρόσωπος του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδος. Τον Ιούλιο του 1947 συνελήφθη και εξορίστηκε αρχικά στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο και στον Άη-Στράτη. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1951 και εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), ενώ ήταν εξόριστος, ωστόσο η εκλογή του ακυρώθηκε από το Εκλογοδικείο στις 12 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους και το 1952 εκτοπίστηκε και πάλι στον Άη Στράτη, όπου απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 1952.