1909-1970
Ο Γεώργιος Γρηγορίου του Θεόδωρου γεννήθηκε το 1909 και ακολούθησε νομικές σπουδές. Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε ως λοχαγός του σπουδαστικού λόχου της οργάνωσης ΡΑΝ.
Μεταπολεμικά, ανέλαβε στις 12 Μαρτίου 1945 νομάρχης Σάμου, θέση στην οποία παρέμεινε έως τον Απρίλιο του 1946. Πολιτεύθηκε και εξελέγη πρώτη φορά στις εκλογές του 1950 βουλευτής Σάμου με τον συνασπισμό της Εθνικής Προοδευτικής Ένωσης Κέντρου (ΕΠΕΚ) ως υποψήφιος του Κόμματος Προοδευτικών Φιλελευθέρων. Επανεξελέγη βουλευτής με την ΕΠΕΚ στις εκλογές του 1951 και ανέλαβε το Υφυπουργείο Οικονομικών (27.10.1951-11.10.1952) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Στις εκλογές του 1952 επανεξελέγη με την ΕΠΕΚ, από την οποία ανεξαρτητοποιήθηκε στις 11 Μαΐου 1953, μετά τη διαγραφή των Γεώργιου Καρτάλη, Νικόλαου Ασκούτση και Στυλιανού Αλλαμανή. Στις 31 Ιουλίου του ίδιου έτους εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα και στη συνέχεια στο Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (ΔΚΕΛ). Τον Νοέμβριο του 1955 συμμετείχε στην Κίνηση Εθνικής και Δημοκρατικής Πρωτοβουλίας που συγκροτήθηκε με στόχο τη συνεργασία όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης εν όψει των εκλογών του 1956. Εξελέγη βουλευτής Σάμου με το ΔΚΕΛ στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου. Στις εκλογές του 1958 πολιτεύθηκε με τον συνασπισμό της Προοδευτικής Αγροτικής Δημοκρατικής Ένωσης χωρίς να εκλεγεί και το 1961 εντάχθηκε στην Ένωση Κέντρου, με την οποία εξελέγη βουλευτής Σάμου στις εκλογές του ίδιου έτους. Πολιτεύθηκε με το ίδιο κόμμα στην περιφέρεια Λέσβου στις εκλογές του 1963 χωρίς να εκλεγεί. Επανεξελέγη βουλευτής Σάμου με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1964. Ο Γεώργιος Γρηγορίου απεβίωσε το 1970.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Κατερίνα Δέδε, Ο σύντομος πολιτικός βίος της ΕΠΕΚ. Η ανάδυση του Κέντρου στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, Αθήνα 2016
- Δημήτρης Θρασυβούλου, «Εφοδιασμός και πολιτική στην απελευθερωμένη Σάμο. Το φιλελεύθερο πείραμα Γρηγορίου», Πολυμέρης Βόγλης (κ.ά.), Η εποχή των ρήξεων. Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940, Αθήνα 2012 , σ. 97-109
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Γ΄, Αθήνα 1978
- Αναστάσιος Πεπονής, Προσωπική μαρτυρία, Αθήνα 1970
Τελευταία ενημέρωση: 1.4.2022
