1890-1980
Ο Φίλιππος Δραγούμης, γιος του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890. Ακολούθησε νομικές σπουδές και αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματίστηκε στη μάχη του Σαραντάπορου. Στη συνέχεια, ο Φ. Δραγούμης αποσπάστηκε ως κρυπτογράφος στο Γενικό Στρατηγείο και ακολούθησε τον διάδοχο Κωνσταντίνο κατά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1913. Τον Φεβρουάριο του 1914 εισήλθε στο Υπουργείο Εξωτερικών και υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο Αλεξάνδρειας (Απρίλιος-Οκτώβριος 1916), από το οποίο απολύθηκε το 1917 ως αντιβενιζελικός και εκτοπίστηκε διαδοχικά στην Κρήτη, στη Θήρα και στην Αμοργό.
Ο Φ. Δραγούμης εξελέγη πρώτη φορά μετά τη δολοφονία του αδερφού του, Ίωνα Δραγούμη, βουλευτής Φλωρίνης με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση στις εκλογές του 1920. Παράλληλα με την έναρξη της κοινοβουλευτικής του δραστηριότητας, ανέλαβε και την έκδοση του περιοδικού Πολιτική Επιθεώρησις. Στις εκλογές του 1926 εξελέγη βουλευτής Φλωρίνης με το Συνεργατικό Αγροτικό Κόμμα και στις επόμενες εκλογές, το 1928, πολιτεύθηκε με το Αγροτικό Κόμμα χωρίς να εκλεγεί.
Στη συνέχεια, ο Φ. Δραγούμης εντάχθηκε στο Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ), με το οποίο εξελέγη βουλευτής Φλωρίνης στις εκλογές του 1932 και ανέλαβε υπουργός Γενικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης (25.11.1932-16.1.1933) στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη. Το 1933 επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα και ανέλαβε και πάλι το Υπουργείο Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας (13.3.1933-8.6.1934) στην κυβέρνηση του Π. Τσαλδάρη. Στις εκλογές του 1935 εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής Φλωρίνης, και το 1936 πολιτεύθηκε με συνδυασμό Ανεξάρτητων Βουλευτών στην ίδια περιφέρεια χωρίς να εκλεγεί.
Την περίοδο της Κατοχής ο Φ. Δραγούμης διατήρησε τη φιλομοναρχική του τοποθέτηση και διαφώνησε με το αίτημα των πολιτικών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος μετά την απελευθέρωση. Τον Ιούνιο του 1944 μετέβη στο Κάιρο ως εκπρόσωπος του ΛΚ για να λάβει μέρος στο Συνέδριο του Λιβάνου και ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου (24.5.1944-18.10.1944) και στην κυβέρνηση της Απελευθέρωσης που σχηματίστηκε στη συνέχεια (18.10.1944-3.1.1945).
Μεταπολεμικά, ο Φ. Δραγούμης επέστρεψε στο ΛΚ, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 1946 και ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών (18.4.1946-2.10.1946 και 2.10.1946-4.11.1946) και στη συνέχεια υπουργός Στρατιωτικών (4.11.1946-24.1.1947) στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 ο Φ. Δραγούμης ανεξαρτητοποιήθηκε από το ΛΚ.
Το 1950 ο Φ. Δραγούμης προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ), με το οποίο πολιτεύθηκε στην περιφέρεια Φλωρίνης στις εκλογές του 1951 χωρίς να εκλεγεί. Έκτοτε δεν έθεσε ξανά υποψηφιότητα σε εκλογές, αλλά παρέμεινε πολιτικά ενεργός καθώς ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών (11.10.1952-19.11.1952) στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Δημήτριου Κιουσόπουλου και υπουργός Εθνικής Αμύνης (19.6.1963-28.9.1963) στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παναγιώτη Πιπινέλη. Ο Φίλιππος Δραγούμης απεβίωσε στις 2 Ιανουαρίου 1980.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αρχείο Φίλιππου Δραγούμη – Βιογραφικό Σημείωμα, https:www.ascsa.edu.gr.index.php.archives.philippos.dragoumis.biography
- «Δραγούμης, Φίλιππος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 3, Αθήνα 1985, σ. 309
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί 1926-1949, Αθήνα 1999
- Δημήτρης Μαλέσης, Οι υπουργοί των Στρατιωτικών στο νεοελληνικό κράτος (1833-1950), Αθήνα 2020
- Εμμανουήλ Ι. Τσουδερός, Ιστορικό Αρχείο 1941-1944, τ. Γ1, Γ2, Ε΄, Αθήνα 1990
Τελευταία ενημέρωση: 11.5.2021
