1899-1967
Ο Φωκίων Ζαΐμης του Ασημάκη, απόγονος των πολιτικών οικογενειών Ζαΐμη και Νέγρη, γεννήθηκε το 1899. Ακολούθησε νομικές σπουδές και άσκησε τη δικηγορία. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1926 στην περιφέρεια Αχαΐας με τον συνδυασμό Ανεξάρτητων Αντιβενιζελικών χωρίς να εκλεγεί. Ο Φωκ. Ζαΐμης εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1928 στην περιφέρεια Καλαβρύτων ως Ανεξάρτητος Δημοκρατικός και ανέλαβε υφυπουργός Οικονομικών (30.11.1931-14.5.1932) στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Στη συνέχεια, προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ), με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές του 1932 και επανεξελέγη το 1933. Στις εκλογές του 1935 ο Φωκ. Ζαΐμης απείχε, συντασσόμενος με την απόφαση της βενιζελικής παράταξης. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1936 και επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το ΚΦ.
Μεταπολεμικά, ο Φωκ. Ζαΐμης πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 συμμετέχοντας ως ανεξάρτητος υποψήφιος στον συνδυασμό του ΚΦ στην Αχαΐας και εξελέγη βουλευτής. Ανέλαβε υπουργός Εφοδιασμού (7.9.1947-7.5.1948) στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη και υπουργός Εσωτερικών (20.1.1949-14.4.1949 και 14.4.1949-30.6.1949) στην νέα κυβέρνηση του Θεμ. Σοφούλη τον Ιανουάριο του 1949, ενώ διατήρησε το χαρτοφυλάκιο και στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Διομήδη (30.6.1949.6.1.1950). Στις εκλογές του 1950 εξελέγη βουλευτής με το ΚΦ και ανέλαβε διαδοχικά υπουργός Οικονομικών (23.3.1950-15.4.1950) και υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Υγιεινής και Οικισμού και Ανοικοδομήσεως (21.8.1950-3.11.1950 και 3.11.1950-27.10.1951) στις βραχύβιες κυβερνήσεις του Σοφοκλή Βενιζέλου. Επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα το 1951 και ανέλαβε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (27.10.1951-11.10.1952) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Στις εκλογές του 1952 ο Φωκ. Ζαΐμης πολιτεύθηκε με το ΚΦ χωρίς να εκλεγεί και στις 4 Μαρτίου 1953 διαγράφηκε από το κόμμα λόγω διαφωνιών με τον αρχηγό του ΚΦ Σοφοκλή Βενιζέλο. Ωστόσο αργότερα επανήλθε και πολιτεύθηκε με το ΚΦ στις εκλογές του 1956 στην Αχαΐα χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας ως συνεργαζόμενος με το Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού. Στις 3 Φεβρουαρίου 1960 ανακοίνωσε τη συνεργασία του με τη Νέα Πολιτική Μερίδα, η οποία συμμετείχε στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου το καλοκαίρι του 1961. Στις εκλογές του ίδιου έτους, ο Φωκ. Ζαΐμης εξελέγη βουλευτής Αχαΐας συνεργαζόμενος με την Ένωση Κέντρου. Διαφώνησε ωστόσο με την απόφαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος για αποχή από τη Βουλή κατά την ανάγνωση του βασιλικού λόγου, στο πλαίσιο του «Ανένδοτου Αγώνα», με αποτέλεσμα την αποχώρησή του στις 4 Δεκεμβρίου 1961. Επέστρεψε στην Ένωση Κέντρου επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1963 και του 1964. Ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου (20.8.1965-17.9.1965) και στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου (17.9.1965-22.12.1966). Ανεξαρτητοποιήθηκε από την Ένωση Κέντρου στις 13 Νοεμβρίου 1965. Ο Φωκίων Ζαΐμης απεβίωσε το 1967.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Γρηγόριος Δαφνής, Σοφοκλής Ελευθερίου Βενιζέλος, Αθήνα 1970.
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Δ΄, Αθήνα 1986
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, τ. 5, Αθήνα 1995
- Ελευθερία, 5.3.1953
Τελευταία ενημέρωση: 1.4.2022
