1901-2004
Ο Κωνσταντίνος Καλλίας του Μιχαήλ γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1901. Ακολούθησε νομικές σπουδές κατά τη διάρκεια των οποίων εντάχθηκε στη νεολαία της Δημοκρατικής Ένωσης υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και το 1926 δραστηριοποιήθηκε πολιτικά, ως πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ευβοίας, στην αγροτική ομάδα του Σπυρίδωνα Χασιώτη. Συμμετείχε το 1935 στον ιδρυτικό πυρήνα του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος (ΕΕΚ) υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και υπήρξε σταθερός αρθρογράφος της εφημερίδας Ελληνική Φωνή -οργάνου έκφρασης του κόμματος, ενώ κατά την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στην Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζόμενων Νέων (ΠΕΑΝ).
Μεταπολεμικά ανέλαβε υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγραφημάτων και Τηλεφωνίας (1.11.1945-22.11.1945) στη βραχύβια κυβέρνηση του Παν. Κανελλόπουλου. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 και εξελέγη βουλευτής Ευβοίας με το ΕΕΚ, αναλαμβάνοντας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, και στη συνέχεια ανέλαβε και υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (27.1.1947-17.2.1947) στην επτακομματική κυβέρνηση υπό τον Δημήτριο Μάξιμο. Στις εκλογές του 1950 πολιτεύθηκε στην ίδια περιφέρεια με το ΕΕΚ χωρίς να εκλεγεί, ανακηρύχθηκε ωστόσο βουλευτής στις 23 Ιουλίου 1950 στη θέση του Γεώργιου Κατσαφάδου βουλευτή Πειραιώς εξαιτίας της αναδιανομής των εδρών κατά την γ΄ κατανομή. Στις 20 Ιανουαρίου 1951 προσχώρησε στο Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα (ΛΕΚ), που συγκροτήθηκε από το ΕΕΚ και την Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο. Στις εκλογές του 1951 πολιτεύθηκε με τον Ελληνικό Συναγερμό (στον οποίο είχε ενσωματωθεί το ΛΕΚ) και εξελέγη βουλευτής Ευβοίας. Επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα βουλευτής Χαλκίδος στις εκλογές του 1952 και ανέλαβε υπουργός Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας (19.11.1952-11.4.1954) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου. Τον Ιανουάριο του 1956 ο Κων. Καλλίας προσχώρησε στη νεοϊδρυθείσα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Ευβοίας στις εκλογές 19ης Φεβρουαρίου. Επανεξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ το 1958 και ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης (17.5.1958-20.9.1961) στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και εξελέγη επίσης με την ΕΡΕ στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1961, 1963 και 1964.
Την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών ο Κων. Καλλίας αντιτάχθηκε δημόσια στο καθεστώς και καταδίκασε τη διενέργεια του δημοψηφίσματος το 1973.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Κων. Καλλίας συμμετείχε στη συγκρότηση της Νέας Δημοκρατίας και ανέλαβε αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος, με το οποίο πολιτεύθηκε στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί. Εξελέγη βουλευτής Ευβοίας με τη ΝΔ στις εκλογές του 1977 και εξελέγη ευρωβουλευτής με το ίδιο κόμμα στις πρώτες ευρωεκλογές του 1981 και διετέλεσε αντιπρόεδρος της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (1982-1984) στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο Κωνσταντίνος Καλλίας απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 2004.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας, Στοχασμοί, βιώματα, εμπειρίες, εθνικά προβλήματα αντιστασιακά κείμενα, Αθήνα 1989
- Γρηγόρης Τζιοβάρας – Βασίλης Χιώτης, Ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης 1974-2004, Αθήνα 2004
- Χατζηβασιλείου, Ελληνικός φιλελευθερισμός. Το ριζοσπαστικό ρεύμα, 1932-1979, Αθήνα 2010
- Το Βήμα, 8.4.2004
Τελευταία ενημέρωση: 1.10.2021
