1907-1989
Ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου του Ευστάθιου γεννήθηκε στην Καστανιά Κορινθίας το 1907. Έκανε νομικές σπουδές και ξεκίνησε να ασκεί τη δικηγορία από το 1928 στη γενέτειρά του και έπειτα στην Αθήνα.
Μεταπολεμικά, ο Κ. Παπακωνσταντίνου αναμείχθηκε με την πολιτική και εντάχθηκε στο Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ), με το οποίο εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αργολιδοκορινθίας στις εκλογές του 1946. Επανεξελέγη βουλευτής με το ΛΚ στις εκλογές του 1950. Το 1951 πολιτεύθηκε με το ίδιο κόμμα χωρίς επιτυχία. Στη συνέχεια, ο Κ. Παπακωνσταντίνου προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό, με τον οποίο εξελέγη βουλευτής Κορινθίας στις εκλογές του 1952 και ανέλαβε υφυπουργός Συγκοινωνιών (15.12.1954-6.10.1955) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου και υπουργός Γεωργίας (6.10.1955-29.2.1956) στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που σχηματίστηκε μετά τον θάνατο του αρχηγού του Ελληνικού Συναγερμού Αλ. Παπάγου.
Τον Ιανουάριο του 1956, ο Κ. Παπακωνσταντίνου συμμετείχε στη συγκρότηση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Αργολιδοκορινθίας στις εκλογές του ίδιου έτους και ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης (29.2.1956-5.3.1958) στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Στις εκλογές του 1958 επανεξελέγη βουλευτής Κορινθίας με την ΕΡΕ και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών (17.5.1958-20.9.1961) στην νέα κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Εξελέγη ξανά το 1961 και ανέλαβε επίσης υπουργός Δικαιοσύνης (4.11.1961-19.6.1963) στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Στις εκλογές των ετών 1963 και 1964 επανεξελέγη με την ΕΡΕ. Ο Κ. Παπακωνσταντίνου ανέλαβε υπουργός Οικονομικών (3.4.1967-21.4.1967) στην κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου, η οποία ανετράπη από την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Κ. Παπακωνσταντίνου παρέμεινε στην Αθήνα και αποτέλεσε τον σύνδεσμο του Κ. Καραμανλή με την Ελλάδα. Στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που σχημάτισε ο Κ. Καραμανλής μετά την πτώση της δικτατορίας ο Κ. Παπακωνσταντίνου ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης (24.7.1974-9.10.1974).
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Κ. Παπακωνσταντίνου συμμετείχε στη συγκρότηση της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Κορινθίας στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 και αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής (9.12.1974-10.6.1975 και 11.6.1975-3.10.1976). Επανεξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ στις εκλογές του 1977 και ανέλαβε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου ως Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή (28.11.1977-10.5.1980) και στην κυβέρνηση του Γεώργιου Ράλλη (10.5.1980-17.9.1981). Παράλληλα, ο Κ. Παπακωνσταντίνου διετέλεσε μέλος της Διοικούσας και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΝΔ που συγκροτήθηκαν το 1978 και αναδείχθηκε ξανά μέλος της Διοικούσας Επιτροπής στο πρώτο συνέδριο του κόμματος στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής στις 5-7 Μαΐου 1979. Στις εκλογές του 1981 εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ. Ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου απεβίωσε στις 12 Ιουλίου 1989.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
- οι Στατιστικές των βουλευτικών εκλογών 1926-2015
- οι Στατιστικές των γερουσιαστικών εκλογών 1929-1933
- το Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών, 1822-1935
- το Μητρώο γερουσιαστών και βουλευτών
- η ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/
- και η ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών θεμάτων https://gslegal.gov.gr/?page_id=776
Βλ. επίσης:
- «Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα 1988, τ. 8, σ. 143
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, Αθήνα, τ. 1 (1992), 6-11 (1994-1996)
- Γρηγόρης Τζιοβάρας, Βασίλης Χιώτης, Ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης 1974-2004, Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2023
