1890-1948
Ο Εμμανουήλ Σοφούλης του Κωνσταντίνου, ανιψιός του Θεμιστοκλή Σοφούλη, γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου το 1890. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο νησί και έλαβε μέρος στις επαναστάσεις της Σάμου το 1908 και το 1912, ενώ συμμετείχε και ως εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους. Στη συνέχεια, αφού ολοκλήρωσε τη Νομική, άσκησε τη δικηγορία στο Βαθύ. Συγχρόνως, μονιμοποιήθηκε στο στράτευμα ως αξιωματικός και αποστρατεύθηκε το 1924. Ο Εμμ. Σοφούλης εντάχθηκε πολιτικά στο Κόμμα Φιλελευθέρων, με το οποίο εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Σάμου στις εκλογές του 1923. Συμμετείχε στην οργάνωση του βενιζελικού κινήματος του 1935 στη Σάμο.
Στην περίοδο της Κατοχής ο Εμμ. Σοφούλης παρέμεινε στη Σάμο και διετέλεσε βασική επαφή των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στο νησί. Το 1943 διέφυγε στη Μέση Ανατολή και ανέλαβε το Υπουργείο Πρόνοιας και Κρατικής Αντιλήψεως (25.3.1943-14.4.1944) στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Κατά την παράδοση της Σάμου, τον Οκτώβριο του 1943, από τους Ιταλούς ο Εμμ. Σοφούλης διετέλεσε εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, με αποστολή τη συγκρότηση της διοίκησης σε συνεργασία με τους Βρετανούς και τον αποκλεισμό του ΕΛΑΣ. Έφυγε από το νησί ένα μήνα μετά, όταν το νησί κατελήφθη από τις γερμανικές δυνάμεις. Στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο Γεώργιος Παπανδρέου, μετά το Συνέδριο του Λιβάνου, ο Εμμ. Σοφούλης ανέλαβε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (30.8.1944-18.10.1944), υπεύθυνος για τον επαναπατρισμό των προσφύγων, θέση την οποία διατήρησε μέχρι την Απελευθέρωση.
Μεταπολεμικά, ο Εμμ. Σοφούλης πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 και εξελέγη βουλευτής Σάμου με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Δεν ολοκλήρωσε τη βουλευτική του θητεία, καθώς απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 1948.