1901-
Ο Ιωάννης Τούμπας του Νικόλαου γεννήθηκε στη Μύκονο το 1901. Εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων από την οποία αποφοίτησε το 1921 και συνέχισε την εκπαίδευσή του σε ναυτικές σχολές της Βρετανίας.
Ο Ι. Τούμπας εντάχθηκε στην βενιζελική παράταξη στον Μεσοπόλεμο και συμμετείχε στο βενιζελικό στρατιωτικό κίνημα του 1935 μετά την αποτυχία του οποίου αποτάχθηκε από το στράτευμα. Επανήλθε στο στράτευμα τον Σεπτέμβριο του 1940 εν όψει του επικείμενου πολέμου με την Ιταλία. Στην Κατοχή ο Ι. Τούμπας συνεργάστηκε με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και έλαβε μέρος στην ανατίναξη του φρουρίου Καραμπουρνού στη Θεσσαλονίκη στις 9 Απριλίου 1941 μαζί με τον Αλέξανδρο Ζάννα. Στη συνέχεια, μετέβη στη Μέση Ανατολή και ανέλαβε πλωτάρχης κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Αδρίας» του Βασιλικού Ναυτικού, με το οποίο συμμετείχε μαζί με βρετανικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις αντιαεροπορικής προστασίας. Συμμετείχε στην Επιτροπή των Πλοιάρχων του Βασιλικού Ναυτικού, η οποία καταδίκασε το κίνημα του Ναυτικού τον Απρίλιο του 1944, ενώ ηγήθηκε της ομάδας που το κατέστειλε στις 23 Απριλίου 1944.
Μεταπολεμικά, ο Ι. Τούμπας ανέλαβε το 1945 τη διοίκηση του Ναύσταθμου και διετέλεσε αρχηγός του Στόλου την περίοδο 1952-1953. Στη συνέχεια, αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αντιναύαρχου και αναμείχθηκε με την πολιτική. Πολιτεύθηκε και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών με τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση στις εκλογές του 1956, η οποία συγχωνεύθηκε το 1957 με το Κόμμα Φιλελευθέρων, με το οποίο ο Ι. Τούμπας εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1958. Στις 23 Απριλίου 1959 δήλωσε ανεξάρτητος και συμμετείχε στις 3 Φεβρουαρίου 1960 στη συγκρότηση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Πολιτικής Μερίδας, η οποία στη συνέχεια εντάχθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1961 στο Δημοκρατικό Κέντρο – ΑΦΕ και αποτέλεσε το καλοκαίρι του 1961 τον βασικό κορμό δημιουργίας της Ένωσης Κέντρου. Ο Ι. Τούμπας εξελέγη βουλευτής Αθηνών με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1961. Επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα το 1963 και ανέλαβε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (8.11.1963-31.12.1963) στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου. Στις εκλογές του 1964 εξελέγη ξανά και ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών (19.2.1964-6.1.1965) στην επόμενη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Στη συνέχεια, ο Ι. Τούμπας υποστήριξε τον νέο πρωθυπουργό, Γεώργιο Αθανασιάδη Νόβα και ανέλαβε υπουργός Δημοσίας Τάξεως (15.7.1965-20.8.1965) και υπουργός Εσωτερικών (16.7.1965-20.8.1965) στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο τελευταίος. Επίσης, ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Δημοσίων Έργων (20.8.1965-17.9.1965) στην κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου, υπουργείο που διατήρησε και στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου για λίγες ημέρες (17.9.1965.21.9.1965) και στη συνέχεια ανέλαβε το Υπουργείο Βιομηχανίας (22.9.1965-11.5.1966) και το Υπουργείο Εξωτερικών (11.5.196-22.12.1966). Στις 13 Νοεμβρίου 1965 ο Ι. Τούμπας αποχώρησε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσης Κέντρου και δήλωσε ανεξάρτητος και προσχώρησε στις 21 Δεκεμβρίου 1965 στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο υπό τον Στέφ. Στεφανόπουλο.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Ι. Τούμπας εντάχθηκε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με το οποίο πολιτεύθηκε στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί, ωστόσο εξελέγη βουλευτής Επικρατείας στις 4 Ιουλίου 1975, ως πρώτος επιλαχών, στη θέση του παραιτηθέντος Κωνσταντίνου Τσάτσου, που ανέλαβε την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το 1979 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ανακηρύχθηκε πρόεδρος της το 1991. Ο Ιωάννης Τύμπας απεβίωσε στην Αθήνα το 1995.