Ιωάννης Μαλαχίας

Όνομα πατρός: Λεωνίδας

Ιατρός

Ο Ιωάννης Μαλαχίας γεννήθηκε στο χωριό Ξυλοσύρτης του δήμου Αγίου Κηρυκίου στην Ικαρία το 1880. Σπούδασε Ιατρική και επέστρεψε στην Ικαρία το 1906, όπου αναδείχθηκε σύντομα σε ισχυρή πολιτική προσωπικότητα. Εξελέγη στο συμβούλιο της τοπικής Δημογεροντίας Φαναρίου και τοποθετήθηκε Μουχτάρης, αντιπρόσωπος δηλαδή της κοινότητάς του. Από το 1908 ο Ι. Μαλαχίας ξεκίνησε πιέσεις αρχικά προς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Θεοτόκη και μετέπειτα τον Δημήτριο Ράλλη για την ένωση του νησιού με το ελληνικό κράτος, αλλά και στη συνέχεια προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, υποστηρίζοντας την πολιτική της Μεγάλης Ιδέας, χωρίς αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια του ιταλοτουρκικού πολέμου, που οδήγησε στην κατάληψη των Δωδεκανήσων από το ιταλικό βασίλειο το 1912, ο Ι. Μαλαχίας προετοίμασε στρατιωτικό κίνημα ενάντια στους Οθωμανούς, το οποίο οδήγησε στη δημιουργία της Ελεύθερης Πολιτείας της Ικαρίας, στις 17 Ιουλίου 1912. Ο Ι. Μαλαχίας αναδείχθηκε πρόεδρος του συμβουλίου της Εθνοσυνέλευσης και της Πολιτείας. Η ένωση της Ικαρίας με το ελληνικό κράτος πραγματοποιήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1912, οπότε και τερματίστηκε το καθεστώς της Ελεύθερης Πολιτείας. Έκτοτε ο Ι. Μαλαχίας δρούσε ως εκπρόσωπος του Κόμματος Φιλελευθέρων στο νησί. Εξελέγη πρώτη φορά στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτής Σάμου στις εκλογές του 1923. Το 1936 πολιτεύτηκε στην περιφέρεια Σάμου με το Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ), αλλά δεν εξελέγη. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), αλλά δεν διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην αντίσταση του νησιού. Όταν τον Οκτώβριο του 1943 ο Εμμανουήλ Σοφούλης κατέφθασε στην Ικαρία ως απεσταλμένος της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης, ανέθεσε τον Ι. Μαλαχία την προεδρία στο τοπικό συμβουλίου του νησιού, προκειμένου να συγκροτηθεί ένας αντίπαλος πόλος στο ΕΑΜ, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα. Στις εκλογές του 1946 ήταν υποψήφιος στην περιφέρεια Σάμου με το Κόμμα Φιλελευθέρων και εξελέγη στις 8 Ιουνίου 1948 αντί του αποβιώσαντος Εμμανουήλ Σοφούλη. Το 1951 πολιτεύτηκε ξανά με τον Ελληνικό Συναγερμό (ΕΣ), αλλά δεν εξελέγη. Απεβίωσε το 1958.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Anthony J. Papalas, Rebels and Radicals. Icaria 1600–2000, Illinois 2005.