1905-
Ο Εμμανουήλ Πρωϊμάκης του Ιωσήφ γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1905. Ακολούθησε νομικές σπουδές και άσκησε τη δικηγορία. Προπολεμικά ο Εμμ. Πρωιμάκης ήταν ενταγμένος κομματικά στο Αγροτικό και Εργατικό Κόμμα υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Στην περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μετώπο (ΕΑΜ) και αναδείχθηκε σε σημαντικό στέλεχός του στον Πειραιά.
Μεταπολεμικά, ο Εμμ. Πρωιμάκης διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ ως εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Ένωσης μαζί με τον Στυλιανό Κρητικά. Στον Εμφύλιο Πόλεμο φυλακίστηκε και εξορίστηκε αρχικά στη Μακρόνησο το 1946, όπου βασανίστηκε και στη συνέχεια στον Άη-Στράτη, όπου παρέμεινε έως 1951. Ο Εμμ. Πρωιμάκης πολιτεύθηκε, ενώ ήταν εξόριστος, στις εκλογές του 1951 και εξελέγη βουλευτής Πειραιώς με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), η εκλογή ακυρώθηκε όμως από το Εκλογοδικείο στις 8 Δεκεμβρίου 1951. Μετά την απελευθέρωσή του πολιτεύθηκε ξανά με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1952 χωρίς να εκλεγεί.
Στην ιδρυτική συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΕΔΑ το 1955 αναδείχθηκε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος. Επανεξελέγη βουλευτής Πειραιώς με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1956. Στην Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ εξελέγη μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος. Επανεξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ και στις εκλογές του 1958. Στο Α΄ Συνέδριο της ΕΔΑ το 1959 αναδείχθηκε ξανά στο Γενικό Συμβούλιο και στη Διοικούσα Επιτροπή του κόμματος. Επανεξελέγη μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ στο Β΄ Συνέδριο το 1962.