1913-2003
Ο Γεώργιος Βογιατζής του Περικλή γεννήθηκε το 1913 στο χωριό Κόνιστρες Κύμης στην Εύβοια. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Ευβοίας με το Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ) στις εκλογές του 1946 και επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα στις εκλογές του 1950. Αποχώρησε από το ΛΚ στις 16 Νοεμβρίου 1950 μετά τη δημοσιοποίηση του οικονομικού σκανδάλου στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς. Συμμετείχε μαζί με άλλους αποχωρήσαντες βουλευτές στη συγκρότηση της Ανεξάρτητης Ομάδας Λαϊκών, η οποία στις 20 Ιανουαρίου 1951 ενσωματώθηκε στο Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα (ΛΕΚ). Στις εκλογές του 1951 ο Γ. Βογιατζής εξελέγη βουλευτής Εύβοιας με τον Ελληνικό Συναγερμό (στον οποίο είχε ενσωματωθεί το ΛΕΚ). Επανεξελέγη βουλευτής Καρυστίας με το ίδιο κόμμα στις εκλογές του 1952 και ανέλαβε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου (11.4.1954-6.10.1955) και στη διάδοχη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (6.10.1955-29.2.1956). Τον Ιανουάριο του 1956 προσχώρησε στη νεοϊδρυθείσα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Ευβοίας στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου. Επανεξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ το 1958 και ανέλαβε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (17.5.1958-20.9.1961) στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Επανεξελέγη με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1961, του 1963 και του 1964 στην ίδια εκλογική περιφέρεια.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Γ. Βογιατζής εξελέγη βουλευτής Ευβοίας με τη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές, τον Νοέμβριο του 1974, και ανέλαβε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (21.11.1974-2.11.1977), το οποίο μετονομάστηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υπουργείου Συγκοινωνιών, στην κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή. Επανεξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ στην εκλογική αναμέτρηση του 1977 και τον Ιανουάριο του 1981 αποτέλεσε έναν από τους «προσωρινούς» ευρωβουλευτές που διόρισε η Βουλή έως τη διεξαγωγή των πρώτων ευρωεκλογών. Το 1981 εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής με τη ΝΔ. Ο Γεώργιος Βογιατζής απεβίωσε το 2003.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Α΄, Αθήνα 1977
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, τ. 1-4 και 8, Αθήνα 1992-1997
- Γρηγόρης Τζιοβάρας – Βασίλης Χιώτης, Ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης 1974-2004, Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 11.12.2023
