1913-1997
Ο Ιωάννης Ζίγδης του Γεώργιου γεννήθηκε το 1913 στη Λίνδο. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο London School of Economics. Την περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου κατατάχθηκε ως εθελοντής στο Σύνταγμα των Δωδεκανησίων και μετά την κατάρρευση του μετώπου διέφυγε στη Μέση Ανατολή.
Ο Ι. Ζίγδης πολιτεύθηκε πρώτη φορά στις εκλογές του 1950 και εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσων με το Κόμμα Φιλελευθέρων από το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκε όμως στις 14 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Στη συνέχεια, προσχώρησε στην Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Κυκλάδων στις εκλογές του 1951 και ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (27.10.1951-24.4.1952) και εν συνεχεία ανέλαβε το Υπουργείο Βιομηχανίας (24.4.1952-11.10.1952) στις κυβερνήσεις του Νικόλαου Πλαστήρα. Επανεξελέγη βουλευτής στην ίδια περιφέρεια με την ένωση κομμάτων ΕΠΕΚ-Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1952. Στις 11 Μαΐου 1953 ανεξαρτητοποιήθηκε και στις 26 Απριλίου 1955 προσχώρησε στη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση, με την οποία πολιτεύθηκε συμμετέχοντας στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης στις εκλογές του 1956 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1958 ο Ι. Ζίγδης επανεξελέγη βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων και στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στη Νέα Πολιτική Μερίδα, με την οποία συμμετείχε στη συνέχεις στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου. Ο Ι. Ζίγδης εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1961. Επανεξελέγη το 1963 και ανέλαβε υπουργός Βιομηχανίας (8.11.1963-31.12.1963) στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου. Εξελέγη με την Ένωση Κέντρου και το 1964 και ανέλαβε ξανά το Υπουργείο Βιομηχανίας (19.2.1964-15.7.1965) στην νέα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών ο Ι. Ζίγδης εκτοπίστηκε στη Φολέγανδρο και στη Σύρο και το 1970 καταδικάστηκε για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό, που παρέμεινε έως το 1973.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Ι. Ζίγδης πολιτεύθηκε με τον ανεξάρτητο συνδυασμό Δημοκρατική Ένωση Κέντρου στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1977 εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ), της οποίας ανέλαβε την ηγεσία μετά την αποχώρηση του Γεωργίου Μαύρου, το ίδιο έτος. Τον Ιανουάριο του του 1981 αποτέλεσε έναν από τους ευρωβουλευτές που διόρισε η Βουλή έως τη διεξαγωγή των πρώτων ευρωεκλογών Στις εκλογές του 1985 εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια της Β΄ Αθηνών. Απεβίωσε το 1997.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
- οι Στατιστικές των βουλευτικών εκλογών 1926-2015
- οι Στατιστικές των γερουσιαστικών εκλογών 1929-1933
- το Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών, 1822-1935
- το Μητρώο γερουσιαστών και βουλευτών
- η ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/
- και η ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών θεμάτων https://gslegal.gov.gr/?page_id=776
Βλ. επίσης:
- Κατερίνα Δέδε, Ο σύντομος πολιτικός βίος της ΕΠΕΚ. Η ανάδυση του Κέντρου στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, Αθήνα 2016
- Μιλτιάδης Λογοθέτης, Οι Δωδεκανήσιοι στον κοινοβουλευτικό βίο της Ελλάδας (1821-1981), Αθήνα 1983
- Γρηγόρης Τζιοβάρας – Βασίλης Χιώτης, Ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης 1974-2004, Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2023
