1891-1953
Ο Λάμπρος Λαμπριανίδης του Παντελή γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου το 1891. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Γενεύης και της Πετρούπολης. Έλαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και συμμετείχε στα στρατεύματα εναντίον των μπολσεβίκων κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εξελέγη πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ποντίων –Καυκασίων Θεσσαλονίκης και πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1923 και εξελέγη βουλευτής Δράμας με το Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ). Επανεξελέγη το 1926 με την Ένωση Φιλελευθέρων και με το ΚΦ στις εκλογές του 1928, του 1932, και του 1933, ενώ απείχε από τις εκλογές του 1935, συντασσόμενος με την απόφαση της βενιζελικής παράταξης. Πολιτεύθηκε πάλι στις εκλογές του 1936 και επανεξελέγη με το ΚΦ.
Την περίοδο της Κατοχής ο Λαμπριανίδης συμμετείχε στην Επιτροπή Μακεδόνων και Θρακών για τη διάσωση και περίθαλψη των προσφύγων της Μακεδονίας. Ο Λάμπρ. Λαμπριανίδης συμμετείχε στο συνέδριο του Λιβάνου τον Ιούνιο του 1944, έχοντας ενταχθεί στην ομάδα του Γεώργιου Παπανδρέου. Κατά την επάνοδο της εξόριστης κυβέρνησης στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο, ο Λάμπρ. Λαμπριανίδης μαζί με τον Μιλτιάδη Πορφυρογένη, υπουργό Εργασίας, εστάλησαν στη Μακεδονία με αποστολή τη διευθέτηση των συγκρούσεων ανάμεσα στα τμήματα του ΕΛΑΣ και τις ομάδες υπό την ηγεσία του Αντών Τσαούς (Αντώνη Φωστερίδη). Στην κυβέρνηση της Απελευθερώσεως υπό τον Γ. Παπανδρέου ανέλαβε υφυπουργός Στρατιωτικών (23.10.1944-24.11.1944) και στη συνέχεια υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (24.11.1944-3.1.1945).
Μεταπολεμικά πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 με το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΔΣΚ) και εξελέγη βουλευτής Δράμας. Επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1950 με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου (προσωρινή εκλογική μετονομασία του ΔΣΚ) και ανέλαβε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου ασκούντος καθήκοντα υφυπουργού Στρατιωτικών (4.9.1950-13.9.1950) στη βραχύβια κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου. Στη συνέχεια προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό, με τον οποίο εξελέγη βουλευτής Δράμας στις εκλογές του 1951. Επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα και ανέλαβε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (22.11.1952-13.12.1953) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου. Ο Λάμπρος Λαμπριανίδης απεβίωσε στις 13 Δεκεμβρίου 1953.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Θεμιστοκλής Τσάτσος, Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως, Αθήνα 1949
- Ευάνθης Χατζηβασιλείου-Δήμητρα Χατζηδημητρίου» «Λάμπρος Λαμπριανίδης», στο Ν. Ανδριώτης – Ηλίας Νικολακόπουλος – Σ. Ριζάς – Χρ. Χρηστίδης, Η πολιτική συμπεριφορά των προσφύγων, 1923-1967, Αθήνα 2022, σ. 221-235
- Ελευθερία, 15.12.1953
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2024
