1901-1984
Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, γιος του βουλευτή και δημάρχου Άρτας Ευάγγελου Γαρουφαλιά, γεννήθηκε το 1901 στην Άρτα και ακολούθησε νομικές και οικονομικές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα διορίστηκε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (1927-1928). Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1932 και εξελέγη βουλευτής Πρεβέζης-Άρτης με το Αγροτικό Κόμμα υπό τον Αλέξανδρο Μυλωνά και στις εκλογές του 1933 εξελέγη με τον Εθνικό Συνασπισμό. Στις εκλογές του 1935 απείχε, συντασσόμενος με την απόφαση της βενιζελικής παράταξης, και πολιτεύθηκε πάλι στις εκλογές του 1936 οπότε εξελέγη βουλευτής με το Αγροτικό Δημοκρατικό Κόμμα.
Κατά την περίοδο της Κατοχής, και συγκεκριμένα το 1942, συμμετείχε στην «Σοσιαλιστική Ένωση» με κυρίαρχη προσωπικότητα τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, η οποία αποτέλεσε μετεξέλιξη του Ομίλου Μελέτης των Ελληνικών Προβλημάτων του Μεσοπολέμου. Η Σοσιαλιστική Ένωση επεδίωξε να μετατραπεί σε κόμμα κατά το 1943, ωστόσο διαλύθηκε εξαιτίας εσωτερικών διαφωνιών σχετικά με την πολιτική κατεύθυνση.
Μεταπολεμικά, ο Π. Γαρουφαλιάς ανέλαβε υφυπουργός Τύπου και Διαφωτίσεως (23.10.1944-3.1.1945) στην κυβέρνηση της Απελευθέρωσης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΔΣΚ) με το οποίο πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής Πρεβέζης-Άρτης στις εκλογές του 1946, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ελλάς, πολιτικό όργανο του κόμματος. Πολιτεύθηκε και επανεξελέγη στις εκλογές του 1950 με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου (προσωρινή εκλογική μετονομασία του ΔΣΚ) και ανέλαβε υπουργός Δημοσίας Τάξεως (15.4.1950-5.7.1950) και υπουργός Εσωτερικών (5.7.1950-21.8.1950) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα και στη συνέχεια υφυπουργός Συντονισμού (22.5.1951-4.7.1951) στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου. Πολιτεύθηκε επίσης με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου στις εκλογές του 1951 χωρίς να εκλεγεί. Πολιτεύθηκε και πάλι στις εκλογές του 1956 και εξελέγη ως ανεξάρτητος της ευρείας περιφέρειας Άρτης-Λευκάδος-Πρεβέζης, συμμετέχοντας στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης. Στις εκλογές του 1958 πολιτεύθηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων και εξελέγη βουλευτής Άρτης, δηλώνοντας ωστόσο ανεξάρτητος εντός του Κοινοβουλίου.
Ο Π. Γαρουφαλιάς εντάχθηκε στην Ένωση Κέντρου (ΕΚ), με την οποία εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1961. Διαφώνησε ωστόσο με την απόφαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος για αποχή από τη Βουλή κατά την ανάγνωση του βασιλικού λόγου, στο πλαίσιο του «Ανένδοτου Αγώνα» που κήρυξε ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά τις εκλογές, με αποτέλεσμα τη διαγραφή του στις 4 Δεκεμβρίου 1961, ενώ ο ίδιος στις 5 Δεκεμβρίου προχώρησε σε δήλωση ανεξαρτητοποίησης. Επανήλθε αργότερα στην ΕΚ, με την οποία επανεξελέγη βουλευτής Άρτης στις εκλογές του 1963 και του 1964, ενώ ανέλαβε υπουργός Εθνικής Αμύνης (19.2.1964-15.7.1965) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 13 Ιουλίου 1965, μετά την άρνηση του Π. Γαρουφαλιά να παραιτηθεί από υπουργός, ο πρωθυπουργός προχώρησε στη διαγραφή του από την ΕΚ, ωστόσο η εν λόγω διαγραφή δεν καταχωρίστηκε στο μητρώο και ο Π. Γαρουφαλιάς δήλωσε στις 31 Αυγούστου «ανεξάρτητος του Κέντρου».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών ενεπλάκη στο Κίνημα του Ναυτικού τον Μάιο του 1973, με συνέπεια τη σύλληψη και τη φυλάκισή του.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, συγκρότησε το κόμμα της Εθνικής Δημοκρατικής Ένωσης, με το οποίο πολιτεύθηκε στην Α΄ Αθηνών στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί. Παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα συμμετείχε από το 1949 στη διεύθυνση των επιχειρήσεων της Ζυθοποιίας Α.Ε. «ΦΙΞ». Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς απεβίωσε στις 18 Σεπτεμβρίου 1984.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί, 1950-1974, Αθήνα 2016
- Γεώργιος Ι. Κούρτης, Η κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005), Αθήνα 2005
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Ε΄, Αθήνα χ.χ.
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, τ. 1, 5-7, Αθήνα 1992, 1994-1995
- Χρήστος Σ. Τσέτσης, Ηπειρώτες πολιτικοί από το 1822 μέχρι σήμερα, Γιάννινα 2005
- Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Ελληνικός φιλελευθερισμός. Το ριζοσπαστικό ρεύμα, 1932-1979, Αθήνα 2015
Τελευταία ενημέρωση: 1.10.2021
