1905-1981
Ο Ανδρέας Στράτος, γιος του πρωθυπουργού Νικόλαου Στράτου, ο οποίος εκτελέστηκε μετά τη Δίκη των Έξι τον Νοέμβριο του 1922, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1905. Σπούδασε νομικές, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και από το 1928 άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα. Πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1932 και εξελέγη βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας με το Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ), με το οποίο επανεξελέγη βουλευτής Βάλτου στις εκλογές του 1933. Επανεξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας στις εκλογές του 1935 με το ΛΚ, ωστόσο παραιτήθηκε από βουλευτής στις 8 Ιουλίου 1935, διαφωνώντας με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την επάνοδο του βασιλιά Γεώργιου.
Μεταπολεμικά, πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 και εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΛΚ, αναλαμβάνοντας υπουργός Εργασίας στη βραχύβια κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα (13.4.1946-18.4.1946) και στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (18.4.1946-2.10.1946 και 2.10.1946-20.11.1946). Παραιτήθηκε ωστόσο από υπουργός λόγω της διαφωνίας του με την υπογραφή συμφωνίας του πρωθυπουργού με τον απεσταλμένο της βρετανικής κυβέρνησης Μπρέιν, σύμφωνα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση θα χορηγούσε στα συνδικάτα πλήρη ελευθερία διενέργειας εκλογών και θα επανέφερε τις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και των Εργατικών Κέντρων. Αποχώρησε από το ΛΚ στις 10 Φεβρουαρίου 1947 και προσχώρησε στο Νέο Κόμμα, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας στις εκλογές του 1950. Στις εκλογές του 1951 πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό, με τον οποίο επανεξελέγη βουλευτής Βάλτου στις εκλογές του 1952, αναλαμβάνοντας υπουργός Γενικής Διοίκησης Βορείου Ελλάδος (19.11.1952-15.12.1954) και υπουργός Εργασίας (15.12.1954-6.10.1955) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου. Τον Ιανουάριο του 1956 προσχώρησε στη νεοϊδρυθείσα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας-Ευρυτανίας στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου και διορίστηκε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ. Στις εκλογές του 1958 επανεξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με την ΕΡΕ και ανέλαβε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (17.5.1958-20.9.1961) στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εξελέγη επίσης με την ΕΡΕ το 1961 και διατήρησε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας (4.11.1961-20.12.1962) στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή μέχρι την παραίτησή του, επικαλούμενος τις περικοπές των πιστώσεων για το Υπουργείο του.
Στη συνέχεια, ο Ανδρ. Στράτος αποχώρησε οριστικά από την πολιτική και αναχώρησε για το Παρίσι, όπου ασχολήθηκε με τη μελέτη της ιστορίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και συνέγραψε σχετικές μελέτες, ενώ για το εξάτομο έργο του Το Βυζάντιο στον Ζ΄ Αιώνα βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1970. Ο Ανδρέας Στράτος απεβίωσε στις 30 Αυγούστου 1981.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Ανδρέα Ν. Στράτου, Πολιτικοί λόγοι και άρθρα 1946, Αθήνα χ.χ.
- «Στράτος Ανδρέας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 9Β, Αθήνα 1988, σ. 19
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Δ΄, Αθήνα 1986
- Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (επιμ.), Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα, Κείμενα, τ. 1-5, Αθήνα 1992-1995
- Νικόλαος Χαρ. Τέλωνας, «Ανδρέας Νικ. Στράτος 1905-1981», Αιτωλική Πολιτιστική Εταιρεία, Η πολιτική και οι πολιτικοί των Νομών Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας, που εξελέγησαν από το 1946 έως το 2004 και δεν βρίσκονται στη ζωή, Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου 5-6 Νοεμβρίου 2005, Αθήνα 2008, σ. 165-170
- Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1844-1936, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, τ. Β΄, Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 1.10.2021
