1896-1993
Η Ελένη Σκούρα του Αθανάσιου γεννήθηκε στον Βόλο το 1896 και εγκαταστάθηκε το 1915 με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη. Η κοινωνική δράση της Ελένης Σκούρα ξεκίνησε στον Μεσοπόλεμο, όταν έγινε μέλος της Επιτροπής Εράνων της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922. Επίσης, διετέλεσε το 1925 αντιπρόεδρος του «Ασύλου Ορφανών Θηλεών» και του βρεφοκομείου «Άγιος Στυλιανός». Έπειτα, η Ελ. Σκούρα εξελέγη το 1930 αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων Θεσσαλονίκης, ενώ το 1936 ανέλαβε τη διεύθυνση του ιδρύματος «Στέγη του Κοριτσιού».
Στην Κατοχή σπούδασε νομικά και συνέβαλε στην οργάνωση του τμήματος της ομάδας «Σπίθα» στη Θεσσαλονίκη. Το 1942 συνελήφθη μαζί με τον σύζυγό της, Δημήτριο Σκούρα, από τις γερμανικές αρχές για αντιστασιακή δράση και παρέμεινε στη φυλακή για τέσσερις μήνες.
Μεταπολεμικά, η Ελ. Σκούρα συνέβαλε στην ίδρυση του Εθνικού Συνδέσμου Ελληνίδων το 1945. Επίσης, ανέλαβε τον επόμενο χρόνο την προεδρία της οργάνωσης «Φανέλα του Στρατιώτη» και την αντιπροεδρία της λέσχης «Φίλων του Στρατού», ενώ διετέλεσε εντεταλμένη του Εράνου Βορείων Επαρχιών υπό την επίβλεψη της βασίλισσας Φρειδερίκης.
Η Ελ. Σκούρα υπήρξε η πρώτη ελληνίδα βουλεύτρια, όταν στις 18 Ιανουαρίου 1953 εξελέγη στην αναπληρωματική εκλογή της περιφέρειας Θεσσαλονίκης ως υποψήφια του Ελληνικού Συναγερμού στη θέση του αποβιώσαντος Βασίλειου Μπακονίκα. Στην πολιτική ρήξη που εκδηλώθηκε ανάμεσα στον πρωθυπουργό και αρχηγό του Ελληνικού Συναγερμού Αλέξανδρο Παπάγο και τον υπουργό Συντονισμού Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, η Ελ. Σκούρα συντάχθηκε με τον τελευταίο. Αποχώρησε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος και δήλωσε στις 13 Νοεμβρίου 1954 ανεξάρτητη, ενώ στη συνέχεια προσχώρησε στις 3 Φεβρουαρίου 1955 στο Κόμμα των Προοδευτικών. Συγχρόνως, η Ελ. Σκούρα αναδείχθηκε το 1954 πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Επιχειρηματιών. Στις εκλογές του 1956 πολιτεύθηκε στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης με το Κόμμα των Προοδευτικών χωρίς να εκλεγεί. Πολιτεύθηκε ξανά το 1958 επίσης χωρίς επιτυχία. Έκτοτε δεν έλαβε μέρος σε άλλη εκλογική αναμέτρηση και αποσύρθηκε από την πολιτική, συνεχίζοντας την κοινωνική της δράση. Το 1960 διετέλεσε πρόεδρος του σωματείου «Ελληνική Μέριμνα» και το 1966 του «Συνδέσμου Ενίσχυσης Κοινωνικής Ψυχιατρικής». Η Ελένη Σκούρα απεβίωσε το 1993.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Γυναίκες στην ελληνική Βουλή, 1952-2000, τιμητική έκδοση Γενική Γραμματεία Ισότητας, Αθήνα 2000
- Μάρω Παντελίδου Μαλούτα, Μισός αιώνας γυναικείας ψήφου, μισός αιώνας γυναίκες στη Βουλή, Αθήνα 2006
- Γεώργιος Ι. Σούρλας, Οι πολιτικοί της Μαγνησίας. Ιστορική αναδρομή, Αθήνα 2007, σ. 334-336
Τελευταία ενημέρωση: 11.12.2021
