1887-1972
Ο Χαράλαμπος Ψαρρός του Γεώργιου, αδελφός του Δημήτριου Ψαρρού, αρχηγού της οργάνωσης ΕΚΚΑ στην Κατοχή, γεννήθηκε το 1887. Σπούδασε νομικά και άσκησε τη δικηγορία. Μεταπολεμικά, ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών (1.11.1945-22.11.1945) στη βραχύβια κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Πολιτεύθηκε και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος με το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1946 και τον Νοέμβριο του 1947 προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ) μετά τη συγχώνευση των δύο κομμάτων. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το ΚΦ στις εκλογές του 1950 και ανέλαβε υπουργός Μεταφορών και Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων στη βραχύβια κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου (24.3.1950-15.4.1950) και στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα (15.4.1950-21.8.1950) που τη διαδέχθηκε. Στις εκλογές του 1951 πολιτεύθηκε στην περιφέρεια πρώην Δήμου Αθηναίων με το ΚΦ χωρίς να εκλεγεί.
Εν όψει των εκλογών του 1952 ο Χαρ. Ψαρρός προσχώρησε με δημόσια δήλωσή του στον Ελληνικό Συναγερμό, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Αθηνών στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου, ενώ ανέλαβε και υπουργός Συγκοινωνιών (19.11.1952-11.4.1954) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου. Τον Ιανουάριο του 1956, προσχώρησε στην νεοϊδρυθείσα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, με την οποία εξελέγη βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του ίδιου έτους.
Στη συνέχεια, ο Χαρ. Ψαρρός επανήλθε στο Κόμμα Φιλελευθέρων, με το οποίο πολιτεύθηκε στην Β΄ περιφέρεια πρώην Δήμου Αθηναίων στις εκλογές του 1958 χωρίς να εκλεγεί. Έπειτα, εντάχθηκε στην Ένωση Κέντρου, με την οποία πολιτεύθηκε στην ίδια εκλογική περιφέρεια στις εκλογές του 1961 και στο υπόλοιπο πρώην Δήμου Αθηναίων το 1963 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1964 πολιτεύθηκε και πάλι με την Ένωση Κέντρου χωρίς να εκλεγεί, ωστόσο ανακηρύχθηκε βουλευτής στις 6 Φεβρουαρίου 1965, ως πρώτος επιλαχών του συνδυασμού, στη θέση του αποβιώσαντος Λουκή Ακρίτα. Στις 16 Νοεμβρίου 1965 αποχώρησε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος και δήλωσε ανεξάρτητος και στις 24 Ιανουαρίου 1966 προσχώρησε στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο. Ο Χαράλαμπος Ψαρρός απεβίωσε το 1972.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί, 1950-1974, Αθήνα 2016
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Α΄, Αθήνα 1977
- Το Βήμα, 19.10.1952
Τελευταία ενημέρωση: 11.5.2021
