1884-1958
Ο Κωνσταντίνος Ρέντης του Θεοφάνη γεννήθηκε το 1884 στην Κόρινθο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1910 εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία, από όπου παραιτήθηκε το 1920. Διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης (14.11-28.12.1922) στην κυβέρνηση του Στυλιανού Γονατά. Εξελέγη πρώτη φορά στις εκλογές του 1923 και ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών (18.6-25.7.1924) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Ανέλαβε ξανά το Υπουργείο Εξωτερικών (2.7.1925-21.10.1925) στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Πάγκαλου, στην οποία παρέμεινε και μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, στις 29 Σεπτεμβρίου, και την επιβολή δικτατορίας. Ο Κ. Ρέντης εξελέγη βουλευτής του Κόμματος Φιλελευθέρων (ΚΦ) στις εκλογές του 1936. Την περίοδο της Κατοχής διετέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (8.6.1944-30.8.1944) στην εξόριστη κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου.
Μεταπολεμικά, ο Κ. Ρέντης ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών (22.11.1945-29.1.1946) και εν συνεχεία μετά την παραίτηση του Ιωάννη Σοφιανόπουλου ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών (29.1.1946-4.4.1946) στην κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Στις εκλογές του 1946 εξελέγη βουλευτής με το ΚΦ και ανέλαβε υπουργός Δημοσίας Τάξεως (7.9.1947-18.11.1948 και 20.1-30.6.1949) και έπειτα υπουργός Στρατιωτικών (18.11.1948-20.1.1949) στις κυβερνήσεις του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ενώ ανέλαβε και το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως (30.6.1949-6.1.1950) στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Διομήδη. Στις εκλογές του 1950 επανεξελέγη με το ΚΦ, από το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Στη συνέχεια, ο Κ. Ρέντης προσχώρησε στην Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ), με την οποία εξελέγη βουλευτής Αργολιδοκορινθίας στις εκλογές του 1951 και ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών (27.10.1951-11.10.1952) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Στις εκλογές του 1952 πολιτεύθηκε ξανά χωρίς να εκλεγεί. Τον Ιανουάριο του 1956 προχώρησε στην ίδρυση του Εθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος. Στις εκλογές του 1958 πολιτεύθηκε με τον συνασπισμό της Προοδευτικής Αγροτικής Δημοκρατικής Ένωσης χωρίς να εκλεγεί. Ο Κωνσταντίνος Ρέντης απεβίωσε το 1958.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
Βλ. επίσης:
- Κατερίνα Δέδε, Ο σύντομος πολιτικός βίος της ΕΠΕΚ. Η ανάδυση του Κέντρου στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, Αθήνα 2016
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί, 1950-1974, Αθήνα 2016
- Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Γ΄, Αθήνα 1978
- Δημήτρης Μαλέσης, Οι υπουργοί των Στρατιωτικών στο Νεοελληνικό Κράτος (1833-1950), Αθήνα 2020
Τελευταία ενημέρωση: 11.5.2021
