1886-1975
Ο Γεώργιος Μόδης του Χρήστου γεννήθηκε στο Μοναστήρι το 1887. Κατά τα μαθητικά του χρόνια ο Γ. Μόδης συμμετείχε στην «Εσωτερική Επαναστατική Οργάνωση» Μοναστηρίου και από το 1906 στο αντάρτικο σώμα του Γεώργιου Βολάνη και έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να φοιτά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1908 επέστρεψε στο Μοναστήρι, από το οποίο έφυγε ξανά τον Μάρτιο του 1909 για να αναλάβει καθήκοντα γραμματέα στην Ιερά Μητρόπολη Φλώρινας για λίγους μήνες, ενώ τον χειμώνα εργάστηκε ως υπάλληλος στο υποκατάστημα της Τράπεζας της Ανατολής στο Μοναστήρι. Το 1911 επέστρεψε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις νομικές του σπουδές το 1912. Αμέσως μετά ξεκίνησε να συνεργάζεται με την εφημερίδα Εμπρός ως ανταποκριτής από το Μοναστήρι.
Μετά το τέλος του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου ο Γ. Μόδης διορίστηκε τον Νοέμβριο του 1912 διοικητικός επίτροπός Καϊλαρίων (σημ. Πτολεμαΐδα). Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε το 1915 διοικητικός επίτροπος στα Γρεβενά και τον επόμενο χρόνο στα Γιαννιτσά για να επιστρέψει στα Καϊλάρια το 1917. Έπειτα, διορίστηκε νομάρχης αρχικά στη Φλώρινα και από τον Νοέμβριο του 1919 έως τον Ιανουάριο του 1920 στην Κέρκυρα. Επίσης, ο Γ. Μόδης διετέλεσε μέλος της Διεθνούς Επιτροπής χάραξης των ελληνοαλβανικών συνόρων που συγκροτήθηκε το φθινόπωρο του 1922.
Τον Φεβρουάριο του 1923 ανέλαβε νομάρχης Κοζάνης, θέση από την οποία παραιτήθηκε όταν εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην περιφέρεια Φλωρίνης με συνδυασμό «Δημοκρατικών Φιλελευθέρων» στις εκλογές του ίδιου έτους και εντάχθηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος Φιλελευθέρων (ΚΦ). Ο Γ. Μόδης καταψήφισε τη δικτατορική κυβέρνηση του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου το 1925. Επανεξελέγη βουλευτής με την Ένωση Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1926. Στις εκλογές του 1928 εξελέγη ξανά βουλευτής με το ΚΦ και αναδείχθηκε αντιπρόεδρος της Βουλής το 1929, ενώ ανέλαβε και υφυπουργός Γενικής Διοίκησης Ηπείρου (5.3.1931-3.3.1932) στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Στις εκλογές του 1933 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος του ΚΦ με τον Εθνικό Συνασπισμό χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1935 απείχε, υποστηρίζοντας την πολιτική επιλογή της βενιζελικής παράταξης. Εξελέγη ξανά βουλευτής με το ΚΦ στις εκλογές του 1936.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Γ. Μόδης συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1943 και παρέμεινε για δυο μήνες στις φυλακές στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» στη Θεσσαλονίκη. Μετά την απελευθέρωσή του παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη και επιχείρησε με τον Πέτρο Λεβαντή, εκπρόσωπο του ΕΔΕΣ στη πόλη και τον Αρχιμήδη Αργυρόπουλο, εκπρόσωπο της ΠΑΟ τη συνεργασία των δύο οργανώσεων χωρίς αποτέλεσμα. Τον Μάιο του 1944 διέφυγε στο Κάιρο και επέστρεψε στην Ελλάδα με την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, τον Οκτώβριο του 1944.
Μεταπολεμικά, ο Γ. Μόδης ανέλαβε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (Νοέμβριος 1944-Μάρτιος 1945) στην κυβέρνηση του Νικόλαου Πλαστήρα. Στη συνέχεια, προσχώρησε στο Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΔΣΚ), με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1946 χωρίς να εκλεγεί. Στον Εμφύλιο Πόλεμο παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη και άσκησε τη δικηγορία, ενώ ξεκίνησε να αρθρογραφεί στις εφημερίδες Ελληνικός Βορράς της Θεσσαλονίκης, Νέα Αλήθεια, Φως και Εμπρός της Αθήνας. Στις εκλογές του 1950 ο Γ. Μόδης εξελέγη βουλευτής Φλωρίνης με το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου (προσωρινή εκλογική μετονομασία του ΔΣΚ) και ανέλαβε ως εκπρόσωπος του κόμματος υπουργός Εσωτερικών (28.8.1950-13.9.1950) και υφυπουργός Θρησκευμάτων και Παιδείας (1.2.1951-4.7.1951) στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου. Επανήλθε στο ΚΦ, με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1951 και εξελέγη βουλευτής. Επανεξελέγη βουλευτής με το ΚΦ το 1952. Ο Γ. Μόδης υποστήριξε τη συνεργασία του Γ. Παπανδρέου και του Σοφ. Βενιζέλου και την ένωση των δύο κομμάτων το 1953. Στις εκλογές του 1956 ο Γ. Μόδης πολιτεύθηκε συμμετέχοντας στον συνασπισμό της Δημοκρατικής Ένωσης στους νομούς Καστοριάς και Φλωρίνης χωρίς να εκλεγεί. Τελευταία φορά συμμετείχε στην εκλογική αναμέτρηση του 1964 ως υποψήφιος στην περιφέρεια Φλωρίνης με την Ένωση Κέντρου χωρίς να εκλεγεί. Ο Γεώργιος Μόδης απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιουνίου 1975.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
- οι Στατιστικές των βουλευτικών εκλογών 1926-2015
- οι Στατιστικές των γερουσιαστικών εκλογών 1929-1933
- το Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών, 1822-1935
- το Μητρώο γερουσιαστών και βουλευτών
- η ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/
- και η ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών θεμάτων https://gslegal.gov.gr/?page_id=776
Βλ. επίσης:
- Γεώργιος Μόδης, Αναμνήσεις, (σχόλια Ι. Μιχαηλίδης, επιμ. Μ. Πυροβέτση, Ι. Μιχαηλίδης), Θεσσαλονίκη 2004
- Πίστας Π. Σ., «Μόδης, Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα 1987, τ. 6, σ. 223-224
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί 1950-1974, Αθήνα 2016
- Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1844-1936, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, τ. Β΄ Αθήνα 2004
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2023
