1888-1969
Ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, γιος του πρωθυπουργού Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1888 με καταγωγή από πολιτική οικογένεια της Πελοποννήσου. Ο Π. Μαυρομιχάλης σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι.
Ο Π. Μαυρομιχάλης εισήλθε στην πολιτική, εντασσόμενος στο κόμμα του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, με το οποίο εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Λακωνίας στις εκλογές του Αυγούστου του 1910. Επανεξελέγη βουλευτής τον Νοέμβριο του 1910, καθώς και στις εκλογές του Μαΐου και Δεκεμβρίου του 1915. Στη συνέχεια, ο Π. Μαυρομιχάλης προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα, με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1920 στον συνασπισμό της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης και εξελέγη βουλευτής Λακωνίας. Συγχρόνως, ο Π. Μαυρομιχάλης ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Δημήτριου Ράλλη (4.11.1920-24.1.1921), το οποίο διατήρησε και στην κυβέρνηση του Νικόλαου Καλογερόπουλου (24.1.1921-26.3.1921), ενώ ανέλαβε και υπουργός Ναυτικών (26.3.1921-2.3.1922) στην κυβέρνηση του Δημήτριου Γούναρη.
Ο Π. Μαυρομιχάλης πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1928 και εξελέγη ως ανεξάρτητος Βασιλόφρων στην περιφέρεια Λακωνίας, ωστόσο έχασε την έδρα του στις επαναληπτικές εκλογές της 9ης Μαρτίου 1930 και τη θέση του κατέλαβε ο Ευστράτιος Κουλουμβάκης με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Δεν πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1932. Επανεξελέγη βουλευτής Οιτύλου με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1933. Ο Π. Μαυρομιχάλης κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός και χρηματοδότης της απόπειρας δολοφονίας κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1933 με αποτέλεσμα την άρση της βουλευτικής του ασυλίας και την αποχώρησή του από το Λαϊκό Κόμμα (ΛΚ), χωρίς ωστόσο οι κατηγορίες να επιβεβαιωθούν. Επανήλθε στο ΛΚ, με το οποίο πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1935 και εξελέγη βουλευτής Λακωνίας, ενώ διετέλεσε και υπουργός άνευ Xαρτοφυλακίου (27.3.1935-27.6.1935) στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη. Τον Αύγουστο του 1935 ο Π. Μαυρομιχάλης εξέφρασε δημόσια μαζί με άλλα βασιλόφρονα στελέχη της αντιβενιζελικής παράταξης τη διαφωνία του με την πολιτική ουδετερότητας στο ζήτημα της παλινόρθωσης του βασιλιά Γεωργίου Β΄ χωρίς να αποχωρήσει όμως από το κόμμα. Υποστήριξε το στρατιωτικό πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης Τσαλδάρη, τον Οκτώβριο του 1935 και ανέλαβε το Υπουργείο Συγκοινωνιών (10.10.1935-30.11.1935)στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε στη συνέχεια από τον Γεώργιο Κονδύλη. Στις εκλογές του 1936 επανεξελέγη βουλευτής Λακωνίας με το ΛΚ.
Την περίοδο της Κατοχής, ο Π. Μαυρομιχάλης διετέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Λαϊκού Κόμματος, που σχηματίστηκε μετά τον θάνατο του Π. Τσαλδάρη. Με σκοπό την επίλυση του επισιτιστικού προβλήματος της Ελλάδας, ο Π. Μαυρομιχάλης συμμετείχε σε αποστολή προς την Κωνσταντινούπολη τον Σεπτέμβριο του 1941 για την εξασφάλιση τροφίμων.
Μεταπολεμικά, ο Π. Μαυρομιχάλης παρέμεινε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΛΚ, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Λακωνίας στις εκλογές του 1946 και ανέλαβε υπουργός Στρατιωτικών (4.4.1946-18.4.1946) στη βραχύβια κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα. Ο Π. Μαυρομιχάλης ανέλαβε ξανά υπουργός Στρατιωτικών (18.4.1946-2.10.1946), υπουργός Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας (2.10.1946-4.11.1946) και υπουργός Εσωτερικών (29.8.1947-7.9.1947) στις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, καθώς και υπουργός Εσωτερικών (7.9.1947-18.11.1948) και υπουργός Ναυτικών (18.11.1948.20.1.1949) στις κυβερνήσεις συνεργασίας Κόμματος Φιλελευθέρων και ΛΚ υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Εν όψει των εκλογών του 1950 ο Π. Μαυρομιχάλης ίδρυσε το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, με το οποίο συμμετείχε στον συνασπισμό της Εθνικής Παράταξης Εργαζόμενου Λαού στις εκλογές χωρίς να εκλεγεί. Δεν συμμετείχε στις εκλογές του 1951, ενώ πολιτεύθηκε στην επαρχία Οιτύλου ως ανεξάρτητος σε αυτές του 1952 χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές του 1956 ο Π. Μαυρομιχάλης πολιτεύθηκε στη Λακωνία ξανά με το ΛΚ χωρίς να εκλεγεί. Στη συνέχεια, αποχώρησε από την πολιτική και εγκαταστάθηκε το 1960 μόνιμα στη Λωζάννη της Ελβετίας, όπου απεβίωσε στις 7 Ιουνίου 1969.
Βιβλιογραφία
Βασικές πηγές για τη συγκρότηση των βιογραφικών του Λεξικού αποτέλεσαν:
- οι Στατιστικές των βουλευτικών εκλογών 1926-2015
- οι Στατιστικές των γερουσιαστικών εκλογών 1929-1933
- το Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών, 1822-1935
- το Μητρώο γερουσιαστών και βουλευτών
- η ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/
- και η ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Νομικών και Κοινοβουλευτικών θεμάτων https://gslegal.gov.gr/?page_id=776
Βλ. επίσης:
- Γρηγόριος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων, τ. Β΄, Αθήνα 195
- Δημοσθένης Κούκουνας, Οι έλληνες πολιτικοί 1926-1949, Αθήνα 1999
- Πέτρος Στ. Μακρής-Στάικος, «Ο Άγγλος Πρόξενος». Ο υποπλοίαρχος Noël C. Rees και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες Ελλάδα-Μέση Ανατολή, 1939-1944, Αθήνα 2011
- Δημήτρης Μαλέσης, Οι υπουργοί των Στρατιωτικών στο νεοελληνικό κράτος (1833-1950), Αθήνα 2020
- Εμμανουήλ Ι. Τσουδερός, Ιστορικό Αρχείο 1941-1944, τ. Α΄, Β΄ και Ε΄, Αθήνα 1990
- Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1844-1936, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, τ. Β, Αθήνα 2004
- Μακεδονία, 8.6.1969
Τελευταία ενημέρωση: 4.12.2023
