Στην κατηγορία "Ανεξάρτητοι" υπάγονται οι βουλευτές που είτε εξελέγησαν χωρίς να εντάσσονται σε συγκεκριμένο κομματικό ψηφοδέλτιο, είτε ανεξαρτητοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τους θητείας.

Ιδρύθηκε από τον Εμμανουήλ Τσουδερό τον Σεπτέμβριο του 1946. Στις εκλογές του 1950, συγκρότησε μαζί με το Κόμμα Προοδευτικών Φιλελευθέρων υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα και μία ομάδα υπό τον Γεώργιο Καρτάλη, την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ). Τον Ιούνιο του 1950 ο συνασπισμός της ΕΠΕΚ μετεξελίχθηκε σε κόμμα, οπότε τα κομματικά σχήματα που την είχαν συγκροτήσει έπαψαν να υφίστανται αυτοτελώς. Στις 14 Ιουλίου 1951 ο Εμμ. Τσουδερός, μετά την αποχώρησή του από την ΕΠΕΚ, ανασυγκρότησε το ΔΠΚ, το οποίο λίγες ημέρες αργότερα συγχωνεύθηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων.

Ιδρύθηκε το 1945 από τον Μιχάλη Κύρκο, τον Αλκιβιάδη Λούλη και τους αντιπροσώπους του Δημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος. Εντάχθηκε στον πολιτικό συνασπισμό των κομμάτων του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) τον Μάιο του 1945 και απείχε από τις εκλογές του 1946. Εξαιτίας των διώξεων της ηγεσίας του και της φυλάκισής τους, το κόμμα δεν συμμετείχε στις εκλογές του 1950. Στις 10 Αυγούστου 1952 συγχωνεύθηκε με την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα.

Κοινοβουλευτική ομάδα που συγκροτήθηκε στις 5 Ιουλίου 1951 από τρεις βουλευτές του Κόμματος Αριστερών Φιλελευθέρων, ενός ανεξάρτητου και ενός του Κόμματος της Ένωσης Δημοκρατικών Αριστερών. Τον Αύγουστο του 1951 συγχωνεύθηκε με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά.

Αποτέλεσε τη μετεξέλιξη του ομώνυμου συνασπισμού του Κόμματος Προοδευτικών Φιλελευθέρων, του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος και της ομάδας πολιτευτών υπό τον Καρτάλη σε κόμμα. Η δήλωση για τη συγκρότηση κοινής κοινοβουλευτικής ομάδας κατατέθηκε στη Βουλή στις 24 Απριλίου 1950, ωστόσο η ουσιαστική συγχώνευση πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του ίδιου έτους με τη σύνταξη του καταστατικού του κόμματος. Η ΕΠΕΚ συνέχισε να υφίσταται έως το 1961, οπότε συγχωνεύθηκε με την Ένωση Κέντρου.

Ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1951 από τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο. Ο θάνατός του στις 4 Οκτωβρίου 1955 σηματοδότησε τη διάλυση του κόμματος, το οποίο έπαψε να υφίσταται στις 4 Ιανουαρίου 1956, οπότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση.

Συγκροτήθηκε στις 3 Αυγούστου 1951 ως συνασπισμός μικρότερων αριστερών κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες συμμετείχαν στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και απείχαν από τις εκλογές του 1946. Στην Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά συσπειρώθηκαν ο Δημοκρατικός Συναγερμός με εκπρόσωπο τον Διονύσιο Χριστάκο, το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων υπό τους Νεόκοσμο Γρηγοριάδη και Σταμάτιο Χατζήμπεη, το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα υπό τον Μιχάλη Κύρκο, η Δημοκρατική Ένωση του Στυλιανού Κρητικά και η Ένωση Δημοκρατικών Αριστερών εκπροσωπούμενη από τον Ιωάννη Κοκορέλη. Επικεφαλής τέθηκε ο Ιωάννης Πασαλίδης.

Το Κόμμα Φιλελευθέρων ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1910 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1936 την ηγεσία ανέλαβε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης έως τον θάνατό του το 1949, οπότε ανέλαβε ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Το 1954 στην ηγεσία προστέθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η πολιτική και εκλογική παρουσία του Κόμματος Φιλελευθέρων συνεχίστηκε έως το 1961 οπότε συγκροτήθηκε η Ένωση Κέντρου.

Ιδρύθηκε το 1920 από τον Δημήτριο Γούναρη. Μεταπολεμικά, τη διοίκηση του κόμματος ανέλαβε τετραμελής Διοικούσα Επιτροπή αποτελούμενη από τους Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, Πέτρο Μαυρομιχάλη, Ιωάννη (Τζον) Θεοτόκη και Στέφανο Στεφανόπουλο, ενώ μετά τις εκλογές του 1946 την ηγεσία ανέλαβε ο Κ. Τσαλδάρης. Το κόμμα έπαψε να υφίσταται μετά τις εκλογές του 1958.

Ιδρύθηκε το 1950 από τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή και έπαψε να υφίσταται το 1955, οπότε ανασυγκροτήθηκε και μετονομάστηκε σε Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων.