Στην κατηγορία "Ανεξάρτητοι" υπάγονται οι βουλευτές που είτε εξελέγησαν χωρίς να εντάσσονται σε συγκεκριμένο κομματικό ψηφοδέλτιο, είτε ανεξαρτητοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τους θητείας.

Συγκροτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1948 από δεκατρείς αποχωρήσαντες από το Λαϊκό Κόμμα βουλευτές και αυτοδιαλύθηκε τον Μάιο του 1949. Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ομάδας ορίστηκε ο Κωνσταντίνος Οικονομίδης.

Ιδρύθηκε από τον Εμμανουήλ Τσουδερό τον Σεπτέμβριο του 1946. Στις εκλογές του 1950, συγκρότησε μαζί με το Κόμμα Προοδευτικών Φιλελευθέρων υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα και μία ομάδα υπό τον Γεώργιο Καρτάλη, την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ). Τον Ιούνιο του 1950 ο συνασπισμός της ΕΠΕΚ μετεξελίχθηκε σε κόμμα, οπότε τα κομματικά σχήματα που την είχαν συγκροτήσει έπαψαν να υφίστανται αυτοτελώς. Στις 14 Ιουλίου 1951 ο Εμμ. Τσουδερός, μετά την αποχώρησή του από την ΕΠΕΚ, ανασυγκρότησε το ΔΠΚ, το οποίο λίγες ημέρες αργότερα συγχωνεύθηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων.

Ιδρύθηκε το 1942 από τον Γεώργιο Παπανδρέου και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά κυρίως από το 1945. Στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1950 και 1951 παρουσίασε συνδυασμούς υπό την ονομασία "Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου", διατηρώντας ωστόσο εντός του Κοινοβουλίου τον επίσημο τίτλο του κόμματος. Το κόμμα συνέχισε τυπικά να υφίσταται έως το 1954, οπότε ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε συναρχηγός στο Κόμμα Φιλελευθέρων.

Ιδρύθηκε από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο το 1935. Τον Ιανουάριο του 1951 το ΕΕΚ συγχωνεύθηκε με την Ανεξάρτητη Ομάδα Λαϊκών Βουλευτών υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο και συγκρότησαν το Λαϊκό Ενωτικό Κόμμα.

Ιδρύθηκε το 1945 από τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα και αποτέλεσε τη μετεξέλιξη του ΕΔΕΣ σε κομματικό σχηματισμό. Τον Αύγουστο του 1951 συγχωνεύθηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο.

Συγκροτήθηκε εν όψει των εκλογών του 1946 από το Αγροτικό Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Αλέξανδρο Μυλωνά και το Αγροτικό Κόμμα υπό τον Απόστολο Παγκούτσο. Εξέλεξε έναν βουλευτή και τυπικά διαλύθηκε με τη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου, στις 8 Ιανουαρίου 1950.

Ιδρύθηκε εν όψει των εκλογών του 1946 από τον Αριστείδη Δημητράτο και διαλύθηκε μετά τις εκλογές του 1951, οπότε ο Αρ. Δημητράτος προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα.

Σχηματίστηκε τον Δεκέμβριο του 1946 από τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη μετά και τη σταδιακή προσχώρηση έντεκα βουλευτών του Λαϊκού Κόμματος. Στις 26 Φεβρουαρίου 1947 μετασχηματίστηκε στο Νέο Κόμμα.

Συγκροτήθηκε εν όψει των εκλογών του 1946 και αποτέλεσε περιφερειακό πολιτικό συνασπισμό τριών βασιλοφρόνων πολιτευτών από την περιφέρεια Φθιωτιδοφωκίδος, του Αθανάσιου Μαυροειδή, του Στυλιανού Πανουργιά και του Δημήτριου Χατζίσκου.Η πολιτική παρουσία του κόμματος έπαψε ουσιαστικά με το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου, τον Ιανουάριο του 1950.

Ιδρύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1946 από τον Σοφοκλή Βενιζέλο μετά την αποχώρησή του από το Κόμμα Φιλελευθέρων. Στις 23 Νοεμβρίου 1947 συγχωνεύθηκε εκ νέου με το Κόμμα Φιλελευθέρων υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη.

Ιδρύθηκε το 1936 από τον Θεόδωρο Τουρκοβασίλη ωστόσο δραστηριοποιήθηκε πολιτικά κατά τη μεταπολεμική περίοδο και έπαψε να υφίσταται το 1963.

Ιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου 1945 από τον Στυλιανό Γονατά. Στις 19 Ιανουαρίου 1950 συγχωνεύθηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο.

Ιδρύθηκε το 1945 ως σχηματισμός τοπικής εμβέλειας στα Ιωάννινα με επικεφαλής τον Ηρακλή Μπάτζιο. Το κόμμα έπαψε να υφίσταται μετά τις εκλογές του 1950.

Το Κόμμα Φιλελευθέρων ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1910 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1936 την ηγεσία ανέλαβε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης έως τον θάνατό του το 1949, οπότε ανέλαβε ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Το 1954 στην ηγεσία προστέθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η πολιτική και εκλογική παρουσία του Κόμματος Φιλελευθέρων συνεχίστηκε έως το 1961 οπότε συγκροτήθηκε η Ένωση Κέντρου.

Ιδρύθηκε εν όψει των εκλογών του 1946 από τον Γεώργιο Παμπούκα, εκλέγοντας έναν μόνο βουλευτή. Το κόμμα έπαψε να υφίσταται μεσούσης της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Ιδρύθηκε το 1920 από τον Δημήτριο Γούναρη. Μεταπολεμικά, τη διοίκηση του κόμματος ανέλαβε τετραμελής Διοικούσα Επιτροπή αποτελούμενη από τους Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, Πέτρο Μαυρομιχάλη, Ιωάννη (Τζον) Θεοτόκη και Στέφανο Στεφανόπουλο, ενώ μετά τις εκλογές του 1946 την ηγεσία ανέλαβε ο Κ. Τσαλδάρης. Το κόμμα έπαψε να υφίσταται μετά τις εκλογές του 1958.

Ιδρύθηκε από τον Απόστολο Αλεξανδρή το 1942. Συμμετείχε μία φορά σε εκλογές, το 1946 και έπαψε να υφίσταται με το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου, τον Ιανουάριο του 1950.

Ιδρύθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1947 από τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη και αποτέλεσε τη μετεξέλιξη της κοινοβουλευτικής ομάδας που είχε συγκροτήσει ο ίδιος τον Δεκέμβριο του 1946 με αποχωρήσαντες από το Λαϊκό Κόμμα. Το Νέο Κόμμα στις 6 Ιουλίου 1951 συγχωνεύθηκε με τον Ελληνικό Συναγερμό.

Ιδρύθηκε το 1945 από τον ναύαρχο Αλέξανδρο Σακελλαρίου, ο οποίος υπήρξε και ο μοναδικός υποψήφιος του κόμματος στις εκλογές του 1946 και του 1950. Το κόμμα διαλύθηκε με την ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής περιόδου τον Ιούλιο του 1951.

Δημιουργήθηκε εν όψει των εκλογών του 1946 από τον Δημήτριο Σφαέλλο, ο οποίος υπήρξε ο μοναδικός υποψήφιος. Ως πολιτικός σχηματισμός η ομάδα «Εμπρός» δεν εμφανίστηκε σε άλλη εκλογική αναμέτρηση.

Αποτέλεσε κομματικό μετασχηματισμό του ομίλου της Σοσιαλιστικής Ελληνικής Ένωσις (ΣΕΝ), η οποία έδρασε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εν όψει των εκλογών του 1946. Επικεφαλής και μοναδικός υποψήφιος του κόμματος ήταν ο Γρηγόριος Κασιμάτης. Η ΣΣΕΝ έπαψε να υφίσταται μετά την ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής περιόδου, τον Ιανουάριο του 1950.